Yaralar mı kabuk bağlar yoksa üst üste yenilgiler mi insana acılarını unutturur…
“Bedelini ödemediğimiz hiçbir şey bizim değildir.“
Suyun öte tarafında
“Veren el alan eli bilmez, “
Bu tarafında
“Üreten el tüketen elden üstün, “ derler.
*
Seni senden alırlar da vermeyi bir zül kabul ederler.
*
Evladım sen de anlarsın ilerde emek verdiğin çocukların kayboluşunu fark edince, ilk öğretmenlik yerinin acısını!
Bir umut mutlaka olurdu senin sözlerinde.
“Toprak bitti. Denizin başladığı yerdeyiz“
İnsan, tükenmiyor abi; umudunu ve inancını kaybetmedikçe.
Sayfa 12 - Muhit kitapKitabı okudu
Gül ki ne hissettiğini anlamasınlar!
Sayfa 101 - Koyu KitapKitabı okudu
İnsan, dostunun yüreğinde ölmemişse, yaşıyordur..
Atların peşinden gitmeliyim.
Baba, işte. Baba, hiç eksik olur mu evladın gözünde?
Sayfa 78 - Muhit kitapKitabı okudu
Yetimlerin saçını okşamak, feleğin çarkını bile tersine çevirir.
Sayfa 51 - Muhit kitapKitabı okudu
Çaresizlik diye bir bahanesi var insanların bu dünyada.
Sayfa 35 - Muhit kitapKitabı okudu
Dilimize gelen çok zaman yüreğimizdeki değildir.
Sayfa 63 - Muhit kitapKitabı okudu