İnsanoğlu kaderine yürüyor ağabey.
Sayfa 7 - Muhit kitapKitabı okudu
Bir kavme benzemek öykünmeyle başlar işte.
Sayfa 20 - Muhit kitapKitabı okudu
Yüzünde sevdiğim insan çizgilerini, yüreğinde ise ruhumun yanık izlerini taşıyan kızım.
Görmedin mi ne yapmışlar güzelim okula? Gençler köyü boşalttı diye kapısına kilit vurmuşlar. Okul yıkıldı yıkılacak…
İnanır mısınız, benim zamanımda ki camlı dolap sapa sağlam duruyordu! Hatta içinde benim zamanımdan kalma Ömer Seyfettin hikayeleri vardı. Yok, yanıma almadım. Ne yapayım, onlar o köye, o sahipsiz bırakılan okula aitler.
Dünyanın masum çocukları ölürken yüksek maaşlı devlet memurlarının gıkının bile çıkmadığına şahit oluyorduk. Genellikle böyle olmuyor muydu? Fırtına kopmuştu. Hayır, hayır! Bir kasırga vardı artık.
Karşıma nerede, ne zaman ve nasıl çıkacağı belli olmayan bir insana dair hayal kurmak yüreğimi burkmuştu bir kere.
Hem bu ülkede sadece kadın olmak ya da erkek olmak zor değil ki!.. Asıl ayakları üzerinde durabilen bir insan olmak güç olan.
Seni görmekten umudu kesmiştim belki de.
Yıllar öncesinin güzel bir rastlantısı oluyordu Kazancakis’in bir kitabını gördüğümde.
Öteki kitaplar varsın onun olsun! Bir tek yazdığı kitabı okusaydım, ne güzel olurdu…