zeybey
@zeybey14
İyi okurlar bir kitabı daha iyi, rakipler ise daha anlaşılır yaparlar.
Öğrenci
22 okur puanı
Ekim 2023 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Ve ben şimdi çocukluğumun geçtiği o yerden sesleniyorum. İhanet, hiç bu kadar acı vermemişti.
Çocuktum.
Büyüdüğümde babamın ihaneti kucakladı hayatımı. İlk onunla öğrendim bir insanın bir insana nasıl ihanet edebileceğini. Bababm sayesinde, bir insanın sevdiğine ihanet edebileceği gerçeğiyle tanışmıştım çok küçük yaşımda.
Çocuktum.
İhanetin bir başka yüzünü tanıyarak hayatıma devam ettim.
Babam sayesinde ikinci kez ihanete uğramıştım çünkü. Anneme ihanet ederrek hayatına aldığı kadın için biricik kızına, bana da ihanet etmeyi seçmişti. Burcu'nun mutluluğu için annemin ölümünden sonra o evde geçirdiğim her gün biraz daha görmezden gelmişti beni. Kızı olduğumu, annemden kalan tek emanet olduğumu unutarak hayatına devam etmişti.
Ve büyüdüm.
İhanetin sureti değişse de yaşattığı acı hiç değişmedi. Yalnızca katlanarak devam ederken bu kez sinsi bir düşman gibi insanın en zayıf olacağı tarafından saldırdı bana. Aşktan...
...
Ölemedim.Ogün bir yabancı tarafından hayatım kurtarıldığında en çok onun bakmasını istemiştim bana. En çok onun gülmesini... Ve de en çok onun susmasını.
Sayfa 351
312 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
400 syf.
·
Puan vermedi
Bana inanmadı, Selen'e ve sonra da Bora'ya inandı. Bora'ya inanması dert değil de... O kaltağa körü körüne inanıp bana bir an olsun inanmaması... Ne bileyim...
Sayfa 285 - KıvançKitabı okudu
Hazel'ı öldürdüğün gün sana söylediklerimi hatırlıyor musun? Peki ya, şu aptal kızı ilk kaçırttığım gün sana söylediklerimi hatırlıyor musun? Ben bir buçuk yıldır bu anı bekliyorum, bu an için yaşıyorum. O gün hapse girseydin, ne olacaktı? Adalet yerini mi bulmuş olacaktı? Hayır... Peki ya sonra ben sana fiziksel acı çektirseydim, ne olacaktı? Acım dinecek miydi? Hayır...
Sayfa 323 - Umut GüvenKitabı okudu
Ardından üçümüz de saklandığımız yerden çıktık ve yaşadığım bunca zamandır, bana ait olduğunu hissettiğim ilk şeyin hayatını kurtarmak için yürümeye başladım.
Sayfa 332Kitabı okudu
Umutsuzdum, mutsuzdum,
Aslında ben çok yorulmuştum.
Kendi yalnızlığımda kaybolmuştum.
Gözlerinde huzuru bulmuştum.
Burası karanlık, korkuyorum.
Sen yoksun, ben çok üşüyorum.
Kim bilir belki de ölüyorum,
Ama önemi yok senin için, evet, biliyorum.
Çok sevdim, fazla kaybettim,
İçimden gelmedi, evet, şimdi fark ettim.
Ben senden gidemezdim, hiç gitmezdim,
Ne yaptın, şimdi ben senden vazgeçtim?
Söyle, bir fikrin varsa hemen söyle,
Yoksa kaybolacağız ikimiz de,
Yalanların içinde, sessizce,
Belki de umudumuz tükendikçe.
Kaybettiğim kendimi sende bulmuştum,
Uykusuz gecelerime ilaç olmuştun.
İmkansız mıydı beni sevmek?
Bu kadar zor mu seni affetmek?
İnsanlar hep hata yapar,
Anıları yıkar, kalpleri kırar.
Biliyorum, anlıyorum,
Üzgünüm sevgilim ama ben yine de seni seviyorum.
Sayfa 364Kitabı okudu