Zeynep Aksungur
@zeynepaksungur
Adalet
2 Temmuz
737 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Beni yiyip yiyen bu yaşamı bütünüyle tanıyamadım; ölümde beni korkutan yaşamımın bensiz tüketilmiş olduğu yolunda bana getireceği kesinliktir.
Bir kıyıda, herkesten uzakta, anlıyor musunuz?
Sayfa 62
Birbirlerine dayanıp da bir türlü kucaklaşamayan bu benlik ile bu dünyanın ne üzerine kurulmuş olduğunu biliyorum. Bu durumun yaşama kuralını soruyorum, önüme sürülen kural yaşamın temelini önemsemiyor, acılı karşıtlığın terimlerinden birini yadsıyor, el çekmemi buyuruyor. Kendi durumum olarak tanıdığım durumun ne getirdiğini soruyorum, onun karanlıkla, bilgisizlikle yüklü olduğunu biliyorum, ama bana bu bilgisizliğin her şeyi açıkladığını, bu karanlığın da benim ışığım olduğunu söylüyorlar.
Sayfa 56
Anlama isteğimiz, saltık özlemimiz ancak biz birçok şeyleri anlayabildiğimiz, açıklayabildiğimiz ölçüde açıklanabilecek şeylerdir.
Sayfa 52
Okur Takip Önerileri
Kimi gerçekleri benimsedikten sonra, onlardan bir daha kopamaz insan.
Sayfa 48
Ya her şey bana açıklansın istiyorum ya da hiç. Ama yüreğin bu çığlığı karşısında us güçsüzdür.
Sayfa 44
Tek gerçek, tüm varlıklar katındaki kaygıdır.
Sayfa 41
Yaşamla bağıntılarımı düzenleyen bu uyumsuzluğu doğru sayarsam, dünyanın görünümleri önünde beni saran bu duyguyla bilimsel araştırmaların zorunlu kıldığı bu açık görüşlülüğü benliğime sindirirsem, bu kesinlikler uğruna her şeyden el çekmeli, sürdürebilmeleri için onlara gözümü kırpmadan bakmalıyım. Her şeyden önce, davranışımı onlara göre ayarlamalı, onları tüm sonuçlarında izlemeliyim. Burada dürüstlükten söz ediyorum. Ama düşünce bu çöllerde yaşayabilir mi, ilkin bunu bilmek istiyorum.
Sayfa 39
Bu tepelerin hoş çizgileri, bu çarpıntılı yürek üzerinde akşamın eli çok daha fazlasını öğretiyor bana.
Sayfa 38
İçimdeki bu yüreği duyabiliyorum, var olduğu yargısına varıyorum. Bu dünyaya dokunabiliyorum, onun da var olduğu yargısına varıyorum. Tüm bildiğim burada duruyor, gerisi kurmaca.
Sayfa 36
İnsan düşüncesinin bir anlam taşıyabilecek biricik tarihini yazmak gerekseydi, yapılacak şey birbirini kovalayan pişmanlıklarının ve güçsüzlüklerinin tarihini yazmak olurdu.
Sayfa 36
…düşünce kendi kendisine yönelince, ilk bulduğu şey bir çelişkidir.
Sayfa 34
Yarını istiyordu hep, tüm benliğinin bundan kaçması gerekirken, yarının gelmesini diliyordu.
Etin bu başkaldırışı, uyumsuz budur işte.
Sayfa 32
Aynı zamanda ve donuk bir yaşamın bütün günlerinde, zaman alıp götürür bizi.
Ama, bir gün gelir, bu kez de bizim zamanı taşımamız gerekir.
Sayfa 31
Bıkkınlık, makinemsi bir yaşamın edimlerinin sonundadır, ama aynı zamanda bilincin devinimini başlatır.
Sayfa 31
Yalnız bir gün “neden” yükselir ve her şey bu şaşkınlık kokan bıkkınlık içinde başlar.
Sayfa 31
Bu düğüm kaçınılmaz bir şey.
Sayfa 30