Aşiq olduğun obraz hansıdır desələr heç düşünmədən Martin deyərdim.
Onun mübarizəsi,ruhdan düşməməsi,daim öz üzərində çalışması,kitabları sevməsi..Məni daim özünə çəkirdi.
Rufa nifrət eləyirdim.Ya da təkcə Rufun ailəsinə ...
Uzunmüddətli mübarizə sonrası Martin bacardı.Amma özün də öldürdü.Mən çox təsirinə düşmüşdüm kitabın...
Onun ölümü gözümün önündə canlandı..Bir anlıq mən də boğulduğumu hiss elədim.
Ən sevdiyim alıntı : Onun təzə dostları isə yoxdur və buna görə də yalnız kitablarla kifayətlənirdi.
Martin mərd idi.Ruhdan düşmürdü.Ona baxanda özümü görürdüm.Həyat daima zərbə endirsə də, yenə də özündə güc toplayır.Onu savadsız sanan " ağıllı " zadəganlar söhbətlərinə heyran qalırdılar.Qalmalı idilər də, çünki yetim öz üzərində çalışırdı.
Mən çox sevmişdim oxuyanda..
