Bir gecelik uyku zehir oldu. Sen de git sayfaları doldur.
~Dest
Ben oyuncak değilim oynadın benimle kırdın hep durmadan
~Dest
Nefret beni seçecek bir gün
Mezarıma ekilcek bir gül
O gül senin gökyüzün
~Chef Bi
Okur Takip Önerileri
Aşk kırıntısıyla doymaktansa
Tek başıma aç kalırım bu hayatta
~Teoman
522 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
"Aşktan boşuna kaçmayın veya onu aramaya çalışmayın. Siz değil, o sizi bulacak. Siz sadece gözünüzü dört açın. Belki de çoktan tutulmuşsunuzdur. Aşk kendini hemen belli etmez. Damdan düşer gibi gerçeklerle yüzleştirir."
"Acı çektiğimi kim söyledi? Gayet iyiyim ben."
"Dedi kalbi parça parça olan kız."
"...Bir insana değer verirsen, karşılığında canın yanar."
Böyle bir diyalog söz konusu olursa kırılacağımı da biliyordum ama insanoğlu, kırılacağını bildiği bir işi yine de yapıyor, üzülünce de dert yanıyordu.
Adalet neredeydi, nereye saklanmıştı acaba?
Varlık ve yokluk... Aralarında dağlar kadar fark varmış gibi görünen iki kelime, nedense şu anda bana o kadar farksız geliyordu ki. Varlığından emin olduğum kişi aslında hiç orada olmamıştı. Kim bilir, belki hayat bir gün bana bir iyilik yapar ve yokluğundan emin olduğum bir kişinin hep yanımda olduğunu gösterirdi.
Başka bir adam ise... Elinden tuttuğu küçük kızla birlikte yürüyordu. Sımsıkı tutmuştu kızın elini. Sanki hiç bırakmayacak gibiydi.
Aynı babam gibi...
Babam da elimi böyle tutardı, hiç bırakmayacak gibi. Sanki hep yanımda olacakmış gibi. Sanki yürümeyi öğrenmem için elimi bıraksa bile, eline uzanmam için her zaman orada olacakmış gibi...
Ama artık düştüğümde bile beni tutmak için orada değildi. Belki de hiç orada olmamıştı. Belki de ben orada olduğuna kendimi inandırıyordum.