Yaşamak yaralanmakla aynı manaya geliyordu. Ve yaşlanmanın karşısında tecrübe diye yazıyorlardı bazı lügatlarda..
Mazlumların ahını nerede olursa olsun işitenlerin yurduydu bu topraklar.
Okur Takip Önerileri
İnsan sonsuza kadar muhacirdir. Değil midir ki, her yolun sonu Allah'a çıkıyor.
Zulüm ile abad olanın, ahiri berbad olur.
Allah kötülüğü fakirliğe, köylülüğe bağlamaktan münezzehtir
Bazen görmezlikten geldiğiniz bir dilenci Bazen küçümsediğiniz bir yoksul
Bazen hor hakir gördüğünüz bir günahkar Bazen bir selam esirgediğiniz bir yolcu
Size Hızır nefesini getirmiştir de siz tepersiniz
Hiç bir fani doğuştan azizdir, yahut aciz değildir.
Her Allah yolunda olanın yazgısında mutlaka hicret vardır. Hicret yeniden dirilişin molası gibidir. Hicret asla bir kaçış değildir. Asıl amaç olgunlaşarak, güçlenerek geri dönüştür.
"Şayet sevdanız ilimse kimseye borçlu olmayın. Çünkü borcu olan özgür konuşamaz."derdi.
Ne olduğunu değil ne olacağını dert edinmek, haddini bilmek gerek, insan azmaya görsün alimken zalim, cani iken arif olmak da vardı.
Doğu ve Batı medeniyetleri birçok insanın 12 ile 25 yaşlarında yaptığı işler, verdiği eserler neticesinde olmuştur. Ne demek bu? Klasik dünyanın bütün önde gelenleri, İslam medeniyetinin bütün taşıyıcıları, Rönesansın bütün büyük adamları kendilerini 12-25 yaşları arasında var etmiştir.
İnsanın kaderi, nasibini aldıktan sonra göçüp gitmekten başka nedir ki?
Ah, insan öyle fani ki, kendi varlığına inandığı, hatıralarında ve gönlünde tek bir iz bıraktığı yerden bile silinir gider, izleri kaybolur.
Evet, ben sadece bir gezginim, yeryüzünde başıboş dolaşan biriyim! Siz daha mı fazlasınız?