Veda,
Yine de gönderiyorum selamlarımı, bundan ne çıkar? Kapının önünde yığılıversinler yere, belki daha da güçlenirler.
Sayfa 199Kitabı okudu
Vedalaşmıyorum Milena, ayrılmıyoruz ki. Pusu kurmuş yerçekimi beni dibe çekerse, o başka.
Sayfa 187Kitabı okudu
Ne yaparız bu kar kıyamette? Yaşamın tek çıkar yolu susmak; burada ve orada. Karalar giyecekmişiz, ne çıkar, olsun! Uykumuzu daha çocuksu, daha derin kılar. Ama üzüntü demek, gece gündüz, uykuda olsun uyanık olsun, vücuduna saplanmış bir oku taşımak demektir, çekilir şey değil bu.
Sayfa 187Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hep unutuyorsun Milena: Biz seninle yan yana durmuş, yerde yığılı kalan bedenimizi seyrediyoruz; ama kendimi seyreden ben, cansızım artık.
Sayfa 176Kitabı okudu
Nuh'un güvercini gibi bizleri de salıvermişler yeryüzüne, deriz. Yeşil bir yaprak geçirememişiz elimize, ne çıkar? Geminin karanlıklarına bürünürüz yine, olur biter.
Sayfa 174Kitabı okudu
Birlikte geçireceğimiz bir gelecekten neden söz ediyorsun Milena? Olmayacağını bildiğin için mi?
Sayfa 173Kitabı okudu
Peki ama bu karanlık korkutmayacak mı seni? Hem de öyle bir karanlık ki, karanlığın sıcaklığından yoksun bir karanlık. Kormayacak mısın, diye neden soruyorum, biliyor musun? Çünkü sözünü ettiğin adam yok artık, olmadı da... Orta yerinden ikiye bölünmek üzere olan biri var yalnızca, onun da canı cehenneme!
Sayfa 171Kitabı okudu
Hava kapalı, yağmur yağdı yağacak, bulutların ışığı dokunuyor gözlerime, ne yaparsın, her şey olması gerektiği gibi: Üzüntülü ve ağır. İstediğin kadar bana yaşamayı seviyorsun de... Bugün sevmiyorum; dün geceden sonra, bugünü de görünce nasıl severim?
Sayfa 105Kitabı okudu
Tuhaftır ama sen buna düşme demeyeceksin, insan gücünün üstünde bir çabayla başını dik tutmak için çırpınıp didinecek ve öylesine kullanacaksın ki gücünü, parça parça kopacak, yok olacaksın. (Ben de seninle birlikte elbet.) Olduğum yerin çekici yanı yok; ne mutluluk var, ne de mutsuzluk, iyilikten de yoksun, suçtan da, oraya koydukları için oturmuş kalmışım...Hem bu yeri alnımın teriyle de edinmedim, öyle de olsa övülecek yanı yok bu yerin.
Sayfa 90Kitabı okudu
Durmadan ormana gözdağı veren bir fırtınaydı bu kopan ama iyiydi durumumuz.
Sayfa 87Kitabı okudu
Korkunç acılara boyun eğmek zorunda kalırım, tek sözcüğünden yoksun olursam.
Sayfa 86Kitabı okudu
Hayat rezillik aslında, hep midemi bulandırır; hayatla başa çıkacağımı, insanlara dayanabileceğimi ummazdım bugüne kadar, utanç duyardım bundan ötürü ama sen bir şey öğrettin bana şimdi... Dayanılmayacak gibi olan, hayat değilmiş meğer.
Sayfa 85Kitabı okudu
Bana gelince, ben son günde de ilk gün beklediğim gibi bekleyeceğim seni.
Sayfa 82Kitabı okudu
sevinçliyim, çünkü geceleri bana uğramayan uykunun yolunu öğrendim artık. uykusuzluğa karşı koymak budalalık! yeryüzündeki en masum şey uyku, oysa en suçlu varlık insan!
Sayfa 11Kitabı okudu
Oysa kadınlar, suçları olmadan acı çekerler. Ellerinde olmadan değildir bu acı çekiş, gerçekten çekerler acıyı.
Sayfa 10Kitabı okudu
Kırılmadan nasıl açılacak kalbimin mührü?
Sayfa 27Kitabı okudu
Hiçbir zaman diğer benliğimle tam olarak anlaşamadım.
Bu konunun hakikati ikimiz arasındaymış gibi görünüyor.
Sayfa 23Kitabı okudu
Ne asildir, neşeli yüreğiyle neşeli bir şarkı söyleyen hüzünlü kalp.
Sayfa 17Kitabı okudu
İçimdeki yaşamın sesi, sizin yaşamınızın kulağına ulaşamaz;
Fakat konuşalım ki, yalnız hissetmeyelim.
Sayfa 16Kitabı okudu
Yalnızlığım, insanların dile getirdiğim hatalarımı yüceltip sessiz erdemlerimi suçladığı zaman doğdu.
Sayfa 15Kitabı okudu
Zihnimiz bir süngerdir, kalbimiz bir nehir.
Çoğumuzun akmak yerine emmeyi seçmesi garip değil midir?
Sayfa 14Kitabı okudu
Evim bana şunları söyledi: "Beni bırakma; zira burada geçmişin yatıyor."
Yol ise şöyle dedi: "Gel ve beni takip et; zira senin geleceğin benim."
Ben de evime ve yola şöyle cevap verdim: "Benim ne geçmişim ne geleceğim var. Burada kalırsam kalışım bir gidiş, gidersem de gidişim bir kalış olur. Yalnızca aşk ve ölüm değiştirebilir her şeyi."
Sayfa 11Kitabı okudu
Sadece bir kez suskun kaldım.
Bir adamın bana, "Sen kimsin?" diye sorduğu zamandı.
Sayfa 8Kitabı okudu