tiyatro bitti, perde kapandı,
ışıklar söndü
bir daha yanmamak üzere...
aynada baş gösteren
takatsizlik alemi
mahzun gözlerinde esirdi,
sonrasında ne alem kaldı
ne de mahzun gözlerin esiri,
inşirah uykusuna teslim oldu her biri...
çünkü beyaz bir gemidir ölüm
siyah denizlerin hep
çağırdığı
batık bir gemi
sönmüş yıldızlar gibidir
yitik adreslere benzer
ölüm
yanık otlar gibi
sen bu şiiri okurken
ben belki başka bir şehirde
ölürüm...
Hayatımın en pespaye günlerini
Yaşarken soluk renkli bir şehirde
Bu zamana ait olmadığımı fark ettim tuhaf bir şekilde
Sanki filmin en sıkıcı sahnesindeyim
Sanki şarkının son on beş saniyesindeyim
...
Bir uzaklaşsam, kaçsam, kaybolsam derdindeyim.