“Acı bir tat kapladı dudaklarımı,unutulmuşluğun acı tadı:Eğer rüzgar,bastığımız yerlerde bizden kalan son izleri de yok edecekse,neye yarardı yaşamak?”
“Ancak şimdi,yaşlanmış biri olarak,böylesi insanların yokluğuyla ne kadar çok şey kaybettiğimizi anladım,çünkü her geçen gün önlenemez bir şekilde monotonlaşmaya başlayan dünyamızda eşsiz olan her şeyin kıymeti daha da artıyor.”
“Sadece gözlüğünün yuvarlak camlarından,o parlayan ve her şeyi emen camlardan milyarlarca siyah harfi filtre ederek beynine iletiyordu,bunların dışındaki her şey farkına bile varmadığı boş bir gürültüden ibaretti.”
“Lütfen bana hangi yolu izlemem gerektiğini söyler misiniz?
-Bu,nereye gitmek istediğine göre değişir,dedi kedi.
-Aslında nereye gittiğim pek umrumda değil…dedi Alice.
-O zaman hangi yolu izlersen izle,farketmez,dedi kedi.”