İnsan kokan, toprak kokan, buğdayın dalgalanışını, sıcağın yaşanışını hiçbir yazarsa bu kadar duyumsamıyorum.... Daha ilk kelimeden içine çekiyor, yazılış tarzı. Kısa kısa hikayeciklerden oluşan bir derleme olsada, etkisi altında bırakıyor insanı... Dönemi değilde insanı anlatıyor... Parasızlığın, açlığın, fukaralığın insanı düşürdüğü ezikliği. Gücü yetenin acizi ezerken insanların tepkisizliklerini. İnsan gibi yaşamak, bu kitabın konusu degil. Adalet yok. Kitap 1 saatte biterde, hınçınız ve öfkeniz ne kadar sürer kimbilir... Sonuçlar hiç değişmiyor, fakir hep ezilen, sömürülen, aşağılanan, kaybeden taraf... İyi son yok aslında, hep kaybeden var, kazandığı sanılan savaşta bile kaybedeni tasvir ediyor yazar... Her bir öyküsü roman olsa diyesi geliyor insanın.
