İnanılmaz güzel bir hikayeydi.İki kere elinize almakla kitap kolayca bitiyor. Teslimiyetin güzelliğini bir piyesle anlatan üstad, yine kendisine hayran bıraktı. Kitabın başında cinlerin kendi aralarındaki konuşmalar, beni derinden etkiledi. Bütün sahneler gözümde canlandı.
İkinci Cin (Birinciye.) İnsandan Şair çıkar mı?
Birinci Cin- Çıkar Zahir! Hem de öylesi çıkar ki sizin, su şırıltılarını boncuk boncuk ipliğe dizen, fırçasını kelebek kanatlarına banan, bülbülün lades kemiğinden rübap yapan sanatkarlarınızı bastırır. Ama böylesi, insanlar arasında, İspanyol piyangosunu kazançları kadar az. Sizin insan dediğiniz bir acayip mahluk! Yüz binde doksan dokuz bin dokuz yüz doksan dokuzu, gözüne mertek sokulsa görmez de, bir tanesi, nokta kadar tohuma bakınca içindeki ağacı görür.
Burada da hanım kızımız, murad dediği derde. Aşka kolayca varmanın en tehlikeli yoluna sapsada, sonu sırat-ı mustakim. Ee sabır kolay değil sonuçta.
Genç Kız-Sabir taşı sabır taşı! Dert Beni öldürmeden, dünyayı bilmez bir kızdım. Renk renk ipliklerle gergef işlemekten başka zevkim yoktu. İçimde murad nedir bilmiyordum.
