Neyleyim ki ne sözlerim ne hayalimin sınırları kifayetli, âh anlatabilseydim. Hangi sözcüklerle betimlemeli? En iyisi susup geçmeli.
İnsan böyle bir şey. Nerede, hangi yaşta olursa olsun kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara.
Yarasız, dertsiz, sırsız insan yok da, işte kimisi üstünü iyi örtüyor.
Okur Takip Önerileri
Kendimi kovamıyorum, kendimin içinden çıkıp gidemiyorum.
Dinlemiyor, kaçıyorum fakat kimden kaçıyorum? Kafamdan, kafamın içindekinden kaçmak mümkün mü?
Dostlarımızı bir çay içmeye çağırırız.Çay birbirimizi anlamanın, birbirimizi dinlemenin, kalplerimizi birbirimize açmanın sembolüdür.
Evet, yaşamak yorulmaktır; ama bunun için güzeldir. Var olmak ve var kalmak , cesaret ister.
Varlığın ölüme aktığı bir dünyada bizi canlı kılacak şey hayatı gerçekten yaşamaktır.
Peki derdi nedir bu sonbaharın, neden soldurur gülleri?
Su ne söyler de çürür karanfiller vazoda
Sanki sırtımda bir kambur da, kaçıp kurtulmak istediğimde yine benimle geliyor.
Nereye gitmek istiyorum ki.Nereye gidebilirim ki.Sürekli gitmek istemek de,bir yerde, hiçbir yerde olmak istemek değil mi.Olabileceğim bir yer kaldı mı.Hiçbir yerdeyim.
Yaşanacak bir yaşam vardır.
Binilecek bisikletler vardır.
Yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır.
Çaresiz bir takvimden yalnızlığa gün saydım
Bir cezîr yaşadım ki, yaşanmamış,mazide
Dokunduğun küçük bir nakış da ben olsaydım
Dönüp duran bir çark.
Akıp giden bir zaman.
Yine, yeniden bir sabah...
Günaydın yaşamak.
