Sevgili Dost,
Sana bu satırları ayı koparılmış bir göğün altında yazıyorum. Asılı bir omuz gibi yeri hâlâ duruyor. Nerede yaşadığını bilmiyorum. Altmış birinci mektup kefareti ödüyor..
Sevgili Dost,
Artık sona ermeliydi zarfların bu daveti. Kala- mazdım daha fazla. İzin istedim, kalktım, gidecekken ayağım bir cümleye takıldı. Zarfın birinden düşmüş olacak,
"Ölüm de bir özlemdir aslında."