Emine Bayrakcı
@Embay
Öğretmen
Lisans
Ankara
19 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Okur Takip Önerileri
Aklımızı Kullanmak
Bir aşk öyküsü zannedip okumaya başladığım roman aslında aşk öyküsünden ziyade fabrikalarda çalışan işçinin ağa baskısı altında ezilip kıvranmasını anlatıyordu. Aslında iki konuyu da çok güzel birbirine yedirmiş cânım Orhan Kemal’im. Bu yaşıma kadar okumayışımı esefle kınadım önce ama hiçbir şey için geç değil elbette. Okuyana, okumasını bilene ders vermiyor da değil. O zamanın koşullarında da ezilen, sömürülen işçilerin; kendi çıkarları uğruna kraldan çok kralcı takılan usta başıların ve ortamda hep bir dalavere döndüren işçilerin hiç günahı olmayan insanların kafasını bulandırması ve haliyle de hüsranla sonuçlanan bir sonu gözler önüne seriyor kitap. Demiştim ya “ Ders almasını bilene güzel bir örnek bu kitap.” diye işte günümüzde de yok değil böyleleri. Görüyoruz ki kendi işimizde ekmeğimizde olmazsak, başkalarının hayaline ortak olup gözümüzü kapatıp aklımızı kullanmazsak şu zamanda bile aynı akıbet bizi de bulabilir. İşçinin, emekçinin hakkının sömürülmediği nice güzel günler yaşamak dileğiyle...
Sevgiyle ve hakkı koruyanlardan olarak yaşamınızı sürdürmemiz temennisiyle... 
Orhan Kemal 
Cemile 
Emine Bayrakcı
Kadın Olmak Her Dönemde mi Zor Olur?
Son sayfalarını gözyaşlarıma engel olamadan okuduğum kitap. Bu süreçte, bu durumda olmasam yine aynı duyguları yaşar mıydım, diye sorduğumda kendime “Muhtemelen yaşardım.” cevabını aldığım kitap. Normalde altını çizerek okurum kitapları, burada çizerek okuyacağınız bir şey yok ama hissedeceksiniz. Bir kadın olarak kaç senesinde yaşarsanız yaşayın binlerce çileyle hayatını devam ettirmeye çalışan kadınlardan sadece bir tanesini okuyacaksınız. Neden, diye sorgulayacaksınız. Neden?..
Hayata tutunan, çocukları için binbir fedakarlığı sergileyip hayattan umudunu kesmeyen bir kadının hikayesi... Ha bir de bir baba sevgisi var ki içinde inanın ki kendi sevgimi sorguladım. Evet, ailelerimizi biz çocuklar seçmiyoruz, kimimize muhteşem aileler denk geliyor ama yine de ne olursa olsun dedirtiyor. Varlıkları son bulduğunda “keşke” dememek için en azından. Yazarın belli bir yerde hiç keşke demeyeceği yerde, okurken aslında her şeyi de yapmış, babasına karşı gelmemiş, bile isteye kalbini kırmamış dediğiniz yerde o kadar çok keşkesi vardı ki... İnsan bir durup düşünüyor. Hepimiz hatalar yapıyoruz ve hepimiz de cezasını çekiyoruz ama ne çok çekmişsin o dönemde be Ayşe Kulin!.. 
Ayşe Kulin 
Hüzün - Dürbünümde Kırk Sene (1964-1983) Emine Bayrakcı
Bekletenlere
Ahh Sabahat, ahh Sitare!.. Biri sabahın yarattığı güzellik biri gecenin yıldızı...
Ahir ömrümde bir kitabı okurken gözlerimin dolmuşluğu var mıydı hatırlamıyorum. Ülkece hatta dünyaca bulunduğumuz koşullar mı beni derinden etkiledi de gözlerim doldu yoksa kendi içimde bulunduğum durum mu gözlerimin önüne geldi de bu iki karakterde özdeşleştim bilmiyorum. Sabahat gibi neyi beklediğimizi bilmeden bekliyoruz çoğu zaman. Bir de demiş ya: “ Umudumu kaybedersem hayatı taşıyacak gücüm hiç kalmaz.” -Umut belki de kaybettiğimizi fark ettiğimizde bizi en derin buhranlara salan duygu- Şöyle devam ettiriyor Aram’a feryadını: “ Fakat eğer bir gün beklediğimize değecekse biz hala birbirimizi severken, isterken gerçekleşsin o beklediğimiz her ise.” diye işte orada yutkundum. Çoğu zaman benim, senin, bizim sarf ettiğimiz cümleler değil mi bunlar? “Geleceksen ben severken daha ben de bitmemişken gel!” cümleleri dökülmedi mi dilimizden? Hey Hak!.. Bu ne çaresiz bir bekleyiş, bu ne umutsuz bir söylemdir.
Ah Sitare! Sevdasında bencil yüreğinde sağlam Sitare... Bir gecede mi koca yürek, koca kadın oldun. Babanın apansız ölümünde nasıl da büyüdün. Bizim de büyümüşlüklerimiz öyle birden yaşadığımız darbelerle olmuyor mu?
Demem o ki bir devir romanında gerçekten bir devri öğrenmek için değil de o devirde aile içinde neler yaşandığını öğrenmek istiyorsanız en güzel diyemem ama güzel sıfatını yakıştıracağım nehir romanlardandır.
Sevgiyle, sıhhatle kalın ve kimseyi bekletmeyin... Ayşe Kulin 
Umut Emine Bayrakcı
