Bu eseri için Orhan Pamuk'a cesur diyenler olmuş. Evet, cesur. Ama yazdıkları bir topluluğun tümünü zan altında bırakıyor. Bütün hattatları ve Osmanlı erkeklerini oğlancıymış gibi lanse etmiş. Bunlar yoktur diyemem, tabiki vardır ama kitap boyunca her fırsatta sanki o günler için oğlancılık çok doğalmış, herkesçe kabul edilmiş bir şeymiş gibi bahsedip durmuş. Ve annesiyle özdeşleştirdiği bir karakteri neden sürekli müstehcen konulara bağlamış anlam veremedim. Bunun dışında haklı olduğu noktalar elbette var ama çok da iyi niyetle yazılmış bir eser gibi gelmedi bana.
