Tanzimat dönemi yazarları arasında en çok okumaktan keyif aldığım isim; Ahmet Mithat Efendi.Batılılaşma ve modernleşme sürecinde çekilen sancılar, yeni kimlik arayışları,doğu ile batı arasında sıkışıp kalmış halkı okumayı sevdiğim için bu romana çok geç kaldığımı fark ettim.
Romanda, yanlış batılılaşma örneği olan Felatun Bey ve özünü kaybetmeden kendini geliştiren,her daim şükür eden,karşısına çıkan tüm fırsatları Yaratıcının armağanı olarak gören ,herkesin gıpta ettiği Rakım efendi var.
Felatun Bey üzerinden görgüsüz insanların sonradan görme tavırları eleştirilmiş ,batılılaşma" bu kadar yanlış anlaşılır" düşüncesi mizahi yönden verilmiş.
Rakım efendi ise gerçek olamayacak kadar iyi bir insan.Köle olarak aldığı (o dönemler için sanırım çok normal olan,benim şu zamanda aklımın almak istemediği kölelik)Canan ile münasabeti, dadısı fedayi ye olan düşkünlüğü bu üçlünün birlikte gezdiği kısımlar da oldukça keyifli.
Sanırım kitabı okuyan herkes hak verecektir ki ; Rakım Efendinin tek bir falsosu var. Onu da yazar herkesin kusuru vardır ,onun bile, demek için mi yazdı anlamadım.Neyse,
bu durumu göz ardı edecek olursak ;Doğu kimliğinden utanıp batılı olmaya çalışırken ,kendi özünü kaybeden insanların ,hikayesini okumayı sevenler için biçilmiş kaftan ;Felatun Bey ve Rakım efendi.
Keyifli okumalar.