"A gədə, o daşı bəri ver görüm!.."
Daş da ki, nə daş!..
Həyətin o başından sürüyə-sürüyə gətirincə əlim-qolum qırılırdı.
Yox, bu kişi mənim atam deyildi, hasarın dibində üst- üstə qalanan o daşların atasıydı. Heç başımı tumarladığı yadıma gəlmir, amma gecəbəgündüz o daşları yona-yona hamarlayardı, tumarlayardı".