"Hiç yalnız hissetmedim kendimi.
Bir odada tek başıma kaldım, intiharın eşiğinde.
Kendimi çok kötü hissettiğim oldu, ama hiçbir zaman birinin odaya girip kendimi daha iyi hissetmemi sağlayacağını düşünmedim.
Ya da birkaç kişinin.
Başka bir deyişle, yalnızlık beni hiçbir zaman rahatsız etmemiştir, çünkü yalnız kalmaya doyamam.
Ben kendimi insan dolu bir odada ya da tezahürat yapan seyircilerle dolu bir tribünde en yalnız hissederim.
Ibsen'den bir alıntı yapacağım :
"En güçlü insanlar genellikle yalnızdır."
Hiçbir zaman içimden, "güzel bir sarışın içeri girip beni mutlu edecek ve kendimi daha iyi hissedeceğim," diye geçirmedim.
Hayır, onun hiçbir yararı olmaz.
İnsanları bilirsin, "Hey, Cuma akşamı, ne yapacağız? Burda kös kös oturacak mıyız?"
Evet, kesinlikle.
Çünkü yok dışarıda bir şey.
Aptallık sadece. Aptal insanlarla fingirdeyen aptal insanlar.
Geceye koşa koşa çıkmak gibi bir ihtiyaç içinde olmadım hiçbir zaman.
Barlarda gizlendim, çünkü fabrikalarda gizlenmek istemiyordum.
Hepsi bu. Milyonlarca insan adına özür dilerim, ama ben kendimi hiçbir zaman yalnız hissetmedim.
Kendimden hoşnudum. Bildiğim en iyi eğlence kendimim."
Charles Bukowski
Umutsuz değilİm. İnsana merhem olan dostlar da var. Derdini anlatıp yanından ayrıldığında niye anlattım ki şimdi ben buna demediğin. Seni kulağıyla değil gönlüyle dinleyen de var. Ama az
Din, insan aklının hakimi; Mülkiyet, insan ihtiyaçlarının
hakimi; Hükümet de, insan davranışlarının hakimi olarak,
insanın köleliğinin kalesini ve onun getirdiği her tür korkuyu temsil ederler. Din! insanın aklına nasıl da hükmediyor, ruhunu nasıl aşağılıyor ve değersizleştiriyor. Tanrı her
şey, insan hiçbir şey, diyor din. Ama Tanrı o hiçlikten o kadar despotik, o kadar zalimce, o kadar acımasız, o kadar
hoşgörüsüz bir krallık yarattı ki, tanrılar ortaya çıktığından
beri dünyada yalnızca kasvet, gözyaşı ve kan hüküm sürüyor. Anarşizm, insanı bu kara canavara karşı isyana teşvik
eder. Anarşizm insana, kır aklının zincirlerini, çünkü kendin düşünüp kendin yargılamadığın sürece karanlığın tahakkümünden, ilerleme karşısındaki en büyük engelden
kurutulamayacaksın, der.
Din insanın aklına hükmetmez, insana yol gösterir
“Tanrılar ortaya çıktığından beri dünya” diye bir yer olamaz çünkü alıntınızda geçtiği gibi Tanrı hiçlikten var etmiştir.
Din ruhu aşağılamaz aksine yüceltir.
Bütün kötülüklerin kaynağı Tanrı değil insandır. Tanrı’ nın emirlerine rağmen kötülüğü azgınlığı kibir seçen insan...
Allah zalim değildir, kullar zulmeder. Anarşizm moda olmadan çok önce
Allah kitabında defalarca insanı düşünmeye sevk eder. Hiç düşünmez misiniz. Hiç aklınızı kullanmaz mısınız?
“İnsan, kendisini bir damla sudan yarattığımızı görmüyor mu? Şimdi o, apaçık bir düşman kesilmiştir.”
Yasin 77
İnsanlık tarihi, isteklerin korkuya yenik düşmesinin ve garanti arayışlarına feda edilmesinin örnekleriyle doludur. Oysa istek ve korku hep var olmuş, garanti ise hiç olmamıştır.