Dünya klasiklerinden daha çok sevdiğim bir şey varsa o da Türk klasikleridir. Beni her defasında etkiler. Ne yazıktır ki dünya klasikleri kadar ülkemizde bilinmeyen ve okunmayan eserlerdir. Neyse ki son yıllarda birçok yayınevinin gayretiyle okuma oranları günden güne yükseliyor. Bunun en büyük sebebi metinlerin günümüz Türkçesine çevrilmesidir.
Bir çok güzel eserin sahibi olan Samipaşazade Sezai, ilk eserlerinden olan Sergüzeşt ile büyük bir üne sahip olmuştur.
Türk klasiklerinin birçoğunda hissedilen hüzün bu eserde de baş köşeyi almıştır. Sadece Osmanlı'da değil dünyanın her yerinde toplumların içinden söküp atmadığı, insan onurunu ayaklar altına alan kölelik, onların penceresinden insanlığa aktarılmış, yaşadıkları zorluklar, iç buhranlar, zavallılıkları ve çaresizlikleri hayali bir surete bürünmüştür.
Sosyal statünün zenginlik ve soy ile belirlendiği toplumda, elbette sevme ve sevilme hakkı onlara verilmemiştir.
Onlar kendilerine bahşedilen kaderi yaşamakla mükelleftirler.
İşte böyle bir dünyada, yaşadığı topraklardan söküp alınan bir çocuk, hiç bilmediği insanların elinde onların insafına bırakılmış bir hayatı yaşayacaktır. Gençleşip güzelleşecek, sevecek sevilecek, fakat bahtiyar olamayacaktır.
Dilber ve Celal; bu dünyada solup giden iki çift yürek...
Bizim Türk yazarların eserlerinin sonu çoğunlukla dramatik. Sergüzeşt, Genç Kız Kalbi, Taaşşuki Talat ve Fitnat... Kitaplarımız dram, dizilerimiz dram, filmlerimiz dram... Bizim hayatımız dram be kardeşim! Ellere vuslat bize hep firak...
Fatma Aliye Hanım bu coğrafyada, kadın hak ve özgürlükleri konusunda düşünen, çözüm üreten, Türkçe'nin ilk kadın yazarı olarak kabul edilmiştir. Yazdıklarıyla kadınlara temel hak ve özgürlüklerini bilmeleri,
