Mel
@Meltemaktass
Biz yeni hayatın acemileriyiz
İzmit
63 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Büyük aşklar büyük üzülmelere değer
Bu yolunu kaybettiğin son çıkmazsa eğer
Başka birinin gerçeği sizin de gerçeğinizse ve o bunu sizin için dillendiriyorsa müthiştir.
Okur Takip Önerileri
Çocuklar gibi
Şimdi şiir bence senin yüzündür,
Şimdi benim tahtım senin dizindir,
Sevgilim, saadet ikimizindir,
Göklerden gelen yadigâr gibi.
Hayatımın göğünde
Bir yıldız gibi parladın
Güzel bir gece çekip gittin
Bir daha dönmedin...
Sayfa 246Kitabı okudu
Yüreğine yerleşip seni koruyacağım. İnanmıyor musun bana?
Mutluluk olduğu yerdedir, olmasini istediğimiz yerde değil.
tüketilen 17 yıla
Her zaman yalnızsın. 17 yıldır olduğun gibi. O çok sevdiğin uğruna vaktini, kendini, çocukluğunu, gençliğini harcadığın herkes geçici. Kimisi gitti kimisi gitmeyi bekliyor. Her zaman için yaslanacağın tek kişi kendinsin. Büyüdün ve ağlamayı bıraktın, büyüdün ve bağlanmayı biraktin, büyüyosun ve kendine güvenmeyi bırakma. İnsanların seni üzmesine engel olamazsın ama dağıtmalarına izin verme. Kendin olmaktan korkma. Unutma ki sen de herkes kadar kötü, herkes kadar zayıfsın ama en çok kendin için özel ve farklısın. Başka kimsenin seni farklılaştırmasına ihtiyacın yok. Tedirgin olduğun hiç bir şeyi yapma, korkuyo olmaktan çekinme. İnsanların seni anlamaya çalışmasını bekleme, belki sen onları anlarsın ama herkes seni yalnız anlamış gibi yapar. Sadece kendi ayaklarının üzerinde dur, başka kimseye güvenme, ağlayacak omuz arama, daha da önemlisi ağlama. İnsanlar sahte. Hayat bi tiyatro ve biz de senaryoyu uyguluyoruz sadece. Rolünü iyi oynayan kazanır. Sonunu yaşayarak görmicez çünkü sonu yok. Ama yaşayarak göreceğin çok şey var onları kaçırma.
18.01.22
Her zaman yalnız oldum. Yalnızlığı kendimi geliştirmenin tek yolu olarak gördüm. Ama çevremde olup biteni kaçırmak ve yanımdan akıp giden hayat nehriyle yüzümü yıkamamak da bana aptalca geliyordu.
Zaman
Duvarların vardı senin. Benim aşmaya çalıştığım seninse izin vermediğin. Yıkmaya çalıştım onlarca kez, kızdın bana. Yapma dedin, sürekli zaman istedin, uzaklaştırdın beni kendinden. Demiştim sana ya zaman seni alıp götürürse diye. Bir şey demedin. Sustun sadece. Gözlerin de konuşmadı, dudakların konuşsun isterdim. Dudaklarımın sana anlaticak çok şeyi vardı sen ne kadar dinlemesen de. Gittin sen, kal diye git dedim beni gör beni sev ve seni sevmeme izin ver diye. Sense bu anı bekliyormuşsun gibi arkana bakmadan gittin.
Zaman, zaman aldı götürdü seni ya da benim sana karşı olan azmimi. Artık duvarın önünde çöktüm çıkmanı bekliyorum sadece. Kanayan yaralarıma yara bandı yetiştiremiyorum, gelir misin diye de düşünmüyorum. Çünkü biliyorum sevmeyeceksin beni. Bana koyan beni sevmemen değil, benim sevgim ikimize de yeterdi izin verseydin. Asıl koyan sevmeyi hiç denememiş olman. Bir kere bile. Bir kere olsun denemedin, çabalamadın. Yanıyordum ben senin için, seni duymak, sadece dudaklarını okuyabilmek için. Sen sadece izledin. Yokmuşum gibi, yokmuşsun gibi. Evet, yoksun. Hiç olmadın.