M İkbal
@MikbalG
Öğrenci
18 Haziran 2002
38 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kısa süre içinde Roberto babasını, sevgilisini, sağlığını, dostunu ve belki de savaşı kaybetmişti.
Hiç kimse iki bin kitap okuyamaz. Yaşadığım dört yüzyıl boyunca okuduğum kitaplar yarım düzineyi geçmez. Zaten önemli olan okumak değil, yeniden okumaktır.
"Askeri darbe yapacaklar. Ordu içinde küçük bir örgüt. Dinci bir örgüt, bir yeni tarikat. Mehdi'ye inanıyorlar. Vaktin geldiğine inanıyorlar."
Sayfa 218Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Sürekli olarak modernize edilerek yorumlandığında tarihte en antik çağlarda bile kapitalizm ve sosyalizmin bulunduğu saptanabilir.
"Ve tıpkı önceki günlerde olduğu gibi, Sapun Dağı'nın üzerinde gök balkıyor, yıldızlar göz kırpmaz oluyor, ışıltıları soluyor, doğu ufkunu şafağın kızıltıları kaplıyor, uzun şeritler halindeki bakırsı bulutçuklar açık mavi ufukta dört yana dağılıyor ve yine hep olduğu gibi bütün gücü, göz alıcılığıyla Güneş deniz ufkunda yükselirken, dirilen tüm dünyaya sevinç, sevgi ve mutluluk vaat ediyor."
"Neden bana kullanmasını beceremediğim bir özgürlük verdin?"
"Ne yapayım kitabı! Kitap da neymiş? İçine kişiler sokulmuş bir masal!
Roman da saçmalık olsun diye yazılmıştır, aylak insanlar okusun diye..."
"Günümüz insanının Homeros'la empati kurma şansı yoktur. Homeros cevapların çağında yaşamıştı, biz ise soruların çağındayız."
Dil, her zaman, birinin başka biriyle konuşmasıdır, o başka biri kişinin kendi iç sesi/ötekisi bile
olsa.
"Benjamin'e göre, burjuva düzeni ölümü unutmaya çalışır. Eskiden ölüm halkla paylaşılırdı, açık edilirdi. İdamlar bile herkesin
gözü önünde gerçekleşirdi. Hiçbir ev odası yoktu ki ölüme sahne
olmasın. Yakınlarımız evlerinde ölürdü.
Ama bugün ölüm evde
olmuyor. Ölümün dokunmadığı, girmediği ev ve odalarda yaşıyoruz; hastanelerde ölüp morga konuyoruz, oradan da şehrin uzağındaki, dışındaki kalabalık mezarlıklara gömülüyoruz. Oysa
eskiden mezarlıklar yerleşim yerlerine daha yakındı."
Barthes'a göre gerçekçi
edebiyat tasvire dayalıdır ancak onun algıladığı gerçeklik parçalanmış, tutarsız ve detaya bağımlı olduğundan romanın gerçekliği
pek de gerçekçi olmayan uzun betimlemelere teslim olur.
Romanda "gerçeklik", özellikle XIX. yüzyılın sonundan itibaren, sözlük
anlamından çıkar ve çağrışımla güçlenen çok anlamlılığa teslim olur. Yani gösterilenin yokluğu, kastedilenin faydasına, gerçekçiliğin en belirgin
gösterenidir . Sonuç, üçlü bir mekanizması bulunan göstergenin (gösteren+gösterilen=gösterge) yapısının bozulmasıdır.
Modern gerçekçiliğin amacı göstergenin içini boşaltmak ve gösterileni sürekli erteleyerek geleneksel temsil anlayışına radikal bir
biçimde meydan okumaktır.
İşte, romanın tek
amacının hikaye anlatmak olmadığı bu önermeyle doğrulanabilir.
"Antik çağlarda ev, aile ve devletin ruhu ile bireyin ruhu bir ve bütündü. Paylaşılan ve içkin olan ruh/varlık birdi. Bu ruh tek merkezli bir çemberin içinde olan herkesin tekil ruhuydu; tehlike bu
çemberin dışındaydı ve tehlike anında çemberin içindeki ruh tek
vücut olarak kendini savunurdu.
Oysa bugün bizim çemberimiz o
kadar genişledi ki, sonunda parçalandı. Artık içinde güvende olduğumuz bir çembere ve sınırlara sahip değiliz."
"Kitaplara yeniden merak sardırmıştım. Şu fark ile ki, eskiden ümit ve hararetle dolu yazılardan hoşlanırdım. Şimdi bedbin, acı eserleri seviyorum."
"Bu çocuk, ailemizi perişan edecek... Bunda hain bir Jön Türk ruhu var!"