Hilal Karalar
@Moony29
27 Aralık 1996
34 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
O andan sonra güçlünün yasası, yasanın gücünü ortadan kaldırmış.
Sayfa 281
Çok da ötede değil sanki
Ötede, koca bir alanda yıkık bir ülke uzanıyordu ve vaat ettiği tek şey kederdi. Her bir yeşil yaprak, her bir ot ve tahıl parçası en az o zavallı insanlar kadar kuruyup büzülmüştü. Her şey boynunu bükmüş, keyifsiz, harap ve yıkıktı. Evler, çitler, evcil hayvanlar, adamlar, kadınlar, çocuklar ve onlara hayat veren toprak-hepsi tükenmişti.
Sayfa 280 - Can
Tanışmasalar da Nietzsche “Elveda, bana izin verilenden ötesini gördüm” yazdığında Van Gogh aynı günlerde mektubunda “Günaydın, bana izin verilenleri görmeye çalışıyorum” diyordu.
Ferit Edgü der ki: Nietzsche’yi okumuş bir Van Gogh düşlüyorum, Van Gogh’un resimlerini görmüş bir Nietzsche. Baudelaire’i okumuş bir Van Gogh düşlüyorum, Van Gogh resimlerimi görmüş bir Baudelaire. Yalnız filozof, şair ve ressam değişmezdi. Şiir, felsefe ve resim de değişirdi.
Sayfa 29
Okur Takip Önerileri
Mutluluğumuzun sahnesi mevcut andır. Bununla birlikte bu mevcut an, her an geçmişe dönüşür ve o zaman da sanki hiç olmamış gibi önemsizleşir. Peki ama mutluluğumuzun yeri neresidir?
Sayfa 35
İsteklerimizin genişlemiş ölçüsüne alışır ve aynı şekilde buna uygun olarak sahip olduklarımıza kayıtsızlaşırız.
Sayfa 20