Derken yeniden gözekten dışarıya baktı. Bir atın bunu nasıl yaptığını izlemek gerekir: Yola çıkmadan önce, bir anlığına bile olsa, uzaklara bakar, hüzünle, gözlerini kısarak... Sanki yolun tüm yorgunluğunu, at, işte o bir saniyede geride bırakır.
Yalnızca tek bir tür insan varsa o zaman neden hiç geçinemiyorlar? Hepsi birbirine benziyorsa niçin özel bir çaba harcayarak birbirlerini aşağılıyorlar...
Dünyayı tanıdıkça hoşnutsuzluğum daha da artıyor; her geçen gün insan karakterinin tutarsızlığına ve akıllı, duygulu görünenlere bile güvenilmeyeceğine olan inancım güçleniyor.