Gücümü toplayıp bir şekilde kahkaha atmayı istediğimi hatırlıyorum, çünkü içimde saldırgan bir cinin kıpırdadığını, gırtlağıma bir şeyin yapıştığını, çenemi durttüğünü ve gözlerimin giderek daha fazla nemlendiğini hissediyordum...
"Bu dünya böyledir," diyordu. " Sular hendeğine dolar. Insanlar doğar ölür, gün doğar batar. Ağaçlar büyür çürür. Sular akar, bulut ağar. Ağayı öldürürsün, ağa gelir yerine. Bir daha öldürürsün, bir daha gelir."
Ali Safa Bey hayat savaştır diyordu. Daha çok, daha çok toprak. Hayat savaş değilse hiçbir şey değildir. Toprak savaşıysa, savaşların en kutsaldır. Insanoğlu bu dünyada bir de savaşmıyorsa, ne işe yarar? Ottan çöpten ne farkı olur?