112 syf.
·
Puan vermedi
Bay Utterson için başarıya ulaşmak tabiki kolaydı; çünkü duygularını en gerekli durumda bile gizlemesini bilen biriydi.
Okur Takip Önerileri
İnsanların aptallıklarıyla saflıklarını kullanacaktım. Bencil istekleri, çıkarcı tavırları sonunda bana kapıları ardına kadar açtı.
"... ben gülüyorum diye geceleri gökyüzüne baktığında sana bütün yıldızlar gülüyormuş gibi gelecek. Gülmeyi bilen yıldızların olacak senin."
Sonra yine güldü.
" Birgün üzüntün geçince (çünkü zamanla geçmeyecek üzüntü yoktur) beni tanımış olduğuna sevineceksin. Hep dostum olarak kalacaksın. Gülmek isteyeceksin benimle birlikte. Koşup pencereyi açacaksın. Gökyüzüne gülerek baktığını gören dostların şaşacaklar. Onlara diyeceksin ki, 'Evet, ne olmuş, yıldızlara bakarken gülerim ben!'
Bütün güzellikler vahşi ve özgürdür.
Hayatı boyunca manzara resminden ibaret olduğunu sandığı şeylerin gerçek olduğunu fark etti bir anda: Yabancı kentler gerçekmiş, ünlü sanat eserleri de, Berlin Duvarı'nın kalıntıları da. Adı paraymış bunun; dünyayı gerçek kılan madde. İnsanı yoldan çıkaran, seksi bir nesne.
Hayatında bir tek şeyden pişmanlık duymuştu Berta: Denizi hiç görememiş olmaktan. Denizin var olduğunu biliyordu, çok büyük olduğunu, hem vahşi hem durgun olduğunu; ama asla gidememişti denize, tuzlu suyundan tadamamış, çıplak ayaklarının altında kumları hissedememişti.
Mutluluk, birbirini tamamlayan ufak tefek şeylerin birikmesinden doğuyor.
Ve buraya neden geldiğimi şimdi anlamıştım. Onu ve onun kafasının içinden geçenleri burada daha iyi göreceğimi zannediyordum. Fakat işte ben, şapkamı uçurmak isteyen rüzgardan, uğuldayan ağaçlardan ve koşup giderken birçok şekillere giren bulutlardan başka bir şey görmüyordum. Onun yaşadığı yerde yaşamak, onun gibi yaşamak demek değildi... Bunu zannetmek için pek saf ve ancak benim kadar gafil olmak lazımdı.
Ve gövdemde sizin gördüğünüz değişikliklerle hiç ilgisi yok olanların. Olan her şey ruhumda oluyor.
