Kitabın təsirindən çıxmamış yazmaq istədim. Bir yarım günə bitirdiyim kitab oldu.. Kitab öz axıcılığı ilə bərabər hisləri bizə o qədər yaxşı ötürürdü ki, kitabı bitirəndə danışılası çox şey olduğunun fərqinə vardı
Hardan başlayım bilmirəm, Məsumənin yaşadıqlarındanmı, yoxsa yarım qalmış sevgi hekayəsindənmi.. Kitabdan dərs alacağımız çox şey var. Ən çox qərəz yaşadığım obraz isə sözsüz ki, Həmid oldu, onun haqqında çox götür-qoy etdim, anlamağa çalışdım, onun öz həyat fəlsəfəsi var idi, hansı ki bunun nəticəsini həmişə Məsumə çəkdi. "O kişidi, sənsə qızsan" sözlərinin tam təzadı oldu Məsumə, illərlə uşaqlarına tək başına həm ata, həm ana oldu.
Nə olursa olsun, sonda Məsumə və ilk eşqinin qovuşmasını gözlədim, onlar buna çoxdan layiq idi.)
