... 'Bizi bir de acımak mahvediyor albayım,' dedim. 'Başkalarına acımakla başlayan bu tehlikeli duygu, her zaman kendimize acımakla son buluyor. Kendimize acımaktan, başka işlere zaman kalmıyor...
Sevginin, merhametin eşiğini atlayanlar, ıstırabın gömleğini de kendiliğinden giyinirler. Acımak, söylendiği kadar kolay bir şey değildi. İnsanın her tattığı şey, içinde bir bıçak gibi çalışıyordu
Tavsiye eder miyim? Doğrusunu söylemek gerekirse yufka yürekliler okumasın. İnsanı gercek anlamda yerle bir eden bir roman. Konusu : Babadan nefret eden bir öğretmenin babası öldükten sonra gerçeği babasının eşyaları arasında bulduğu günlükten öğrenmesi. Dışardan sarhoş kötü giyimli bir insanın ardından muazzam bir öykünün yatışını anlatıyor. Ve "Acıma" duygusunu kaybetmiş bir çocuğun tekrardan bu duyguya sahip oluşunu anlatan cok güzel bir roman.
ÇOCUKLARIMIZI KİM EĞİTİYOR???
1980 öncesine gidiyorum. Ortaokul öğrencisiyim. Babam bizim evimize de televizyon aldı. Sadece TRT var ve yayınlar siyah beyaz. Günün birinde Charlie Chaplin’i keşfettik. Filmin başından sonuna katıla katıla kahkaha atarak izledik dört kardeş. Bir hafta sonu yine Charlie Chaplin filmi vardı ve saatinin gelmesini
Kendi insanlığımı, kendi haklarımı unuttum. Hayatımı başkalarının saadetine vakfettim. Kendimi kendi tercihimle en basit temellerden , zevklerden mahrum ettim. Küçücük bir çocuk olduğum yaştan beri didindim. çırpındım.
Ben aşkı şiirlerde, romanlarda olduğu gibi bir parlak yaz gecesinin mehtabında başlayıp sabahında biten bir rüya addedenlerden değildim. Benim için sevmek bir başka insanın vücudundan, ruhundan bir parça hükmüne girmek, Onunla beraber gülüp ağlamak, israflarını paylaşmak demektir.
korkulacak ne çok şeydi yaşamak
betondandı her şey sevgi yokluktan
acımak bir ev ödevi ağlamak yasak
mutluyum ve biliyorum bütün bunlar
solgun bir gülün mutsuzluğundan
Şehzadebaşı'nı dirilten bir gül ustasından
...Acımak ruhu zayıflatır. Elbette bir kimse acıma duygusunu göstermelidir, ancak o duyguya sahip olmaya karşı da gardını almalıdır, çünkü talihsiz insanlar öyle aptallardır ki, acıma duygusu göstermenin, yeryüzündeki en büyük iyilik olduğuna inanırlar.