"Hayır, Eeyore bu yaşadıklarını unutmayacaktır. Son günlerde gece yarısı sıklıkla hıçkıra hıçkıra ağlıyor. Onun korktuğunu görmek bile bu denli korkutucuyken, hiç anlayamadığı rüyalar göreceğini dişünmeye nasıl dayanabiliyorsun?"
Şişman Adam'ın bu sert yorumu, gecelerini oğluyla birlikte olmak yerine yalnız geçiren karısını suspus etti.
Sayfa 87Kitabı okudu
Mutlak bir sükunet, görünürde insan varlığı yok.
Kaybettiklerin karşısında kendini kaybetmemen kâfi..
İnsan kaybetti mi kaybetmiştir, yapacak bir şey yok. Kumarda ya da lotoda kaybedince gerekçe ileri süremezsin. Olan olmuştur, değiştirmek istemek bir işe yaramaz.
"Yaşam bitmek bilmeyen bir yarıştır. Yalnızca en hızlı koşanlar yırtar. Sürüklenenler, daldan dala konanlar ya da kendilerini zevke verenler ölür.
Daima ilerlemeli."
Üzgünüm, dostum, bir hiç için ölmüş oldun!
Balık benim fikrimi onaylıyor gibi gözükmüyordu. Suçlayıcı gözünü benden ayırmıyordu. İştahım kesildiğinden, hesabı istedim ve tabağımı yarı dolu bir halde bıraktım.
Mezedir yıllarımız, afiyet olsun :)
Balık, tabağımda bütün olarak servis edilmişti. Gözü sanki bana bakıyor gibiydi. Bu balık benim için ölürken, ben de mutluluk düşü gördüğüm için kendimi suçlu hissettim.
Bir tür obsesyon..
Kişisel olarak ben, gerçekten olmasını istediğim şeyi düşünmektense, yaşamımda yolunda gitmeyen şeyleri saptamayı alışkanlık edinmiştim...
“Kendine hakim olmak tuhaf bir deyim değil mi? Kendine hakim olan, kendinin kölesi olmuş olmuyor mu? Kendinin kölesi olan, kendinin efendisi de demektir. Aynı adam hem köle oluyor hem de efendi.”
İnsanlar inandıkları her şeye çok bağ lıdırlar. Hakikati aramazlar, yalnızca belli bir tür dengeyi korumak isterler ve inançları temelinde aşağı yukarı bağdaşık bir dünya inşa etmeyi başarırlar. Bu onları teskin eder ve farkında olmadan bağlanırlar.
Eee şanslısın o zaman bebeğim :))
Yalnızca görüldüğümü hissediyordum. Bu adam beni açık bir kitap gibi okuyordu.
Alın beni buraya, alın alın :))
Yüzümde tek bir kırışıklık oluşmadan burada yıllarca kalabilirmişim gibi geliyordu.
Herkes hayatının her döneminde savunmasızdır. Herkes hastalık, kaza, şahsi trajedi, siyasi ve ekonomik gerçeklerin tehdidi altında. İnsanlar dayanıksız ve zorlukların üstesinden gelemiyor demek değil bu. Başka insanların savunmasızlığına tahammül etmek; bu durumu ortadan kaldırma ya da insanları bu durumdan çekip çıkarma ihtiyacı duymadan, zihnen ve fiilen duruma dahil olmak; insanın kendi savunmasızlığına da tahammül etmesini gerektirir. Esasen ortak noktamız savunmasızlık demek gerçekçi bir yaklaşım olabilir. Savunmasızlık birbirimizle temas kurduğumuz bir vasıta, karşımızdakinde bize en tanıdık gelen temel niteliktir.
Sayfa 17Kitabı okuyor
1899 'Perde anılar ' makalesi
Burada bize çocukluk anılarının doğru, objektif hatıralar olmaktan çok, rüyalar gibi çocukluk arzularının kılık değiştirmiş temsilleri olduğunu gösterir. Aslında çocukluk anıları kanıttır ama çocukluğun değil sadece arzunun kanıtı. Hatırlamak maksatlıdır ama hatasız değildir.
