Çok önemli bir soru bu: ‘Neden yalnızsınız?’ Yani aslında, hepimiz yalnızız. Yalnızlık... hayatın ta kendisi. Önemli olan şey yalnızlığımızın niteliği. Söz konusu olan kaliteli bir yalnızlık mı, değil mi? İşte asıl mesele bu. Ben yalnız bir insanım. Hep böyle oldum, çocukluğumdan beri. Bence zor bir şey... birini hayatıma almak için çok çaba sarf etmem gerekiyor.
“Sen yalnızlığın bu türlüsünü bilmezsin işte. Ve asıl bilmediğin en büyük yalnızlık da senin verdiğin yalnızlıktan başka bir şey değil. Senin yokluğundan gelen o yalnızlık olmasa, öbür yalnızlıklar bana bu kadar koymazdı.”
.
Bence asıl yalnızlık dertleşecek birini bulamamaktır.
.
.
Sayfa 122Kitabı okudu
Belki de başkaldırmamamın asıl nedeni, benim de yalnızlığı tercih ediyor olmamdı. Yalnızlık, büyürken içinde rahatça yürüdüğüm bir sıvı gibiydi.
Sayfa 10Kitabı okudu
Eksik, noksan ve hatta tam olarak yarım kalıyormuşum gibi. Yürüyor ama bir yere gidemiyormuşum, gitsem de kimseyi bulamıyormuşum gibi. Yorgunum ama sanki hiçbir şey yapmamışım gibi.
Yazamamak, konuşamamak gibi bir şey yani. Dilin var, sesin var, istidadın var ama isteyerek bile olsa susuyorsun. Konuşmak istiyorsun sesin çıkmıyor sanki.
Anlıyor musun beni? Anla, lütfen. Zira asıl yalnızlık anlaşılamamak. Ve ben böyle bir yalnızlıktan ve bu şekilde yalnız bırakılmaktan çok korkuyorum..
İlahi Lord yalnızlık çekiyordu. Ve ben onu daha da yalnızlaştırıyordum yaptıklarımla... Bütün kulları tarafından terk edilen bir tanrı gibi... Ona inanıyorlardı ama asıl sorun da buydu. Ona o kadar çok inanıyorlardı ki her şeyi ona bırakıyorlardı. Belki de bu yüzden kutsal kitaplarda ibadet edilmesi gerektiği yazıyordu. Tanrı tek başına kalıyordu ve şeytan her geçen gün daha da kalabalıklaşıyordu...
Sayfa 399
"Karar verirken yalnız olanlar gerçekten yalnızdırlar. Asıl can yakan da budur. Mutlak bir yalnızlık. Hünkârım da yalnızdı."
Sayfa 154Kitabı okudu
