Sabitlenmiş gönderi
Canım insanlar, sonunda bana bunu da yaptınız.
Er kişiler vuruşmak için doğarlar. Kızlara tutsak olmak için değil...
Sayfa 251
Okur Takip Önerileri
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.
Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse…
Ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla,
Ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla!
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince
Gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım;
Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım.
Gözler ki birer parçasıdır sende İlahın,
Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın,
Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin;
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin!
Sayfa 233
Bir asker cesurdur diye alkışlanmaz ama korkarsa ayıplanır.
Sayfa 114
İnsanlar okunmamış birer kitaptır.
Sayfa 89
Kitaplar olmasaydı yaşam neye benzerdi.
Kitapları seven biriyle karşılaşmak ne güzel!
Yalnızdı, yalnızdı, yalnızlık çok acı bir şeydi!
Sayfa 74
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
