aea
@aysenurakyus
düz, sıradan insan
Grafik Tasarımcısı
İstanbul
27 Ağustos
97 okur puanı
Ocak 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Neticede ahlak, herkese üç aşağı beş yukarı aynı şekilde davranabilmek değil midir? Gerekeni yapmalıydım. Ne kadar aptalca olsa da.
Sayfa 24Kitabı okudu
Bazen merak ediyorum, hayatta kaybetmeye mahkûm olduklarının farkındalar mı diye.
Sayfa 19Kitabı okudu
Sürekli bir şeyler konuşur ve neredeyse her sözcüğün ardından bir kahkaha patlatırlardı; çoğunlukla da kendi ağızlarından çıkanların. Birbirlerini ya da herhangi bir başka şeyi gerçekten anlamaya çalıştıklarını zannetmiyorum. Sadece salak salak gülüyorlardı. Kendilerini hep dışarıda bıraktıklarıyla tanımlayan insanlar böyledir. Bir tür uyuşturucu, alttan alta hep var olan sessizliği işitmelerini önleyen bir tür gürültüdür kahkaha onlar için. Gülmek, hayatla yüzleşmekten korur onları. Diyeceğim, kafası karışık, kayıp tiplerdi işte. Açıkçası hiç umudum yoktu bunlardan. Birkaç yıl ota boka gülüp ne kadar farklı olduklarını düşünecekler, sonra da "aslında" ne kadar farklı olduklarına inanmayı sürdürerek sefil bir orta sınıf hayatına adım atacaklardı.
Sayfa 17Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ben hep bir şarkının ellerindeydim, bu yüzden aranıza karışamadım.
Sayfa 24
Mektubunu okuyunca öfkelendim. Bir süredir kendimi en iyi öfkeliyken ifade edebiliyorum. O yüzden şimdi aç kulağını ve iyi dinle.
Sayfa 17
Elimi bıraktı. Bıraksın zaten. Her şey çok saçma ve boş görünüyordu.
Sayfa 11
Her anı, ne yapmam gerektiğini düşünerek geçirdiğim için çabuk yoruldum.
Sayfa 607Kitabı okuyor
İçimden, beni anlamadığın için, gözlerini beğenmediğim için karşı çıkıyorum sana, diyorum. Bir sonuca varamıyoruz.
Sayfa 606Kitabı okuyor
Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.
Sayfa 594Kitabı okuyor
Gittikçe eskici oluyoruz Olric. Yeniliklere yetişemiyoruz. Nefes nefese kalıyoruz. Olup bitenleri de izlemiyoruz. Eskiye bağımlılığımız bir şey bildiğimizden değil. Eskisi bundan kötü olamaz ya, diyoruz. Tam da bilmiyoruz yeniyi.
Sayfa 590Kitabı okuyor
İnsan gerçekten anlayamıyor; anlatabiliyor ancak.
Sayfa 587Kitabı okuyor
Ben, benim gibi olanlardan hiç hoşlanmamışımdır.
Sayfa 582Kitabı okuyor
Kitapçıların ve çiçekçilerin bazı özellikleri olmalıdır Olric. Gelişi güzel insanlar bu mesleklerin içine girmemeli. Kitaplar ve çiçekler özel bir itina isteyen varlıklardır. Ne yazık, bu meslekler de artık olur olmaz kimselerin elinde, sattıkları ile ilgileri olmayan kişilerin. Durmadan kitaplara ve çiçeklere eziyet ederler, onlara nasıl davranılacağını bilmezler.
Sayfa 576Kitabı okuyor
Belki de "tutkunun" tanımı buydu -birinin, dinleyicisinin fikirlerini görmezden gelme yeteneği.
Farklı görünsek de -ikimiz de bu insan dünyasının işleme şeklinden koptuğumuz ve ikimizin de kafası karışık olduğu için- aynıydık.
Sayfa 37