Bu kitabı okurken kaç kere öldüm,kaç kere dirildim,kaç kere ağladım,kaç kere güldüm bilmiyorum. Evet uzun sürede okudum ama kitabı elime aldığımda en az 60 sayfa okuttu. Kitap beni kendine o kadar bağladı ki artık karakterlerin nerede ne yapacağını nasıl davranacağını tahmin edebiliyordum Armand’ın acımasızlığını ve Marguerite’in “alçakgönüllülük” ünü… ve her şeye rağmen birbirlerine olan kuşkusuz tutkuların en büyüklerinden olan aşklarını… Ve evet -gerçekten- kitabın son 50 sayfasında o kadar ağladım ki. İçimde hissettim Armand’ın Bougvil’de (adını yanlış yazmış olabilirim) Marguerite’yi bekleyişinde, Marguerite’nin Armand en son Paris’e döndüğünde onu aşağıladıktan sonra ona gitmesinde, ve daha birçok cümlede her şeyi kendim yaşamışım gibiydim. Bu kitabı okumalısınız. Aylarca sürse de.
