O çıplak dağda nasıl da kalmıştı koca ağaç.
peşi peşine gelen kışları tek başına geçirir
ilkbaharlarda yalnızdır
binbir kol yollamıştır toprağa kalbini okutmayan yüz gibidir
yapraklarını büyütür. yazları günden güne devrederek artan güneşlerin altında bekler. ve sonbaharda yapraklarını dökmeye başladığında, hastalığında ve yalnız yatağında kendine ilaç olmaya çabalayan bir ihtiyar gibi iradeli ve yalnızlığa sarhoşluk veren dertleriyle mütesellidir.
Sayfa 43
İnsan gittikçe daralan dünyasında neden mutsuz. Herkes artık gereğinden fazla büyüyor da onun için mi ? On yedi yaşlarındaki delikanlıların bile iki kat yaşlılarınki kadar yürekleri dolu. Minicik yavruların ‘anneciğim trafik çekilmez oldu’ dediğini duyduk. O hiçbir zorluk yıpratmaz gibi görünen taze gövdelerinin içinde, ruhlarının dev bir saat rakkası gibi ızdırapla sallandığını görüyor analar.
Sayfa 39
Dayandığımız şeylerin hangisi buna değerdi ? Küçücük oluşlarda, hemen yakınımızdaki selametlere koşacağımıza amansız gururumuza boyun eğip hazımsızlıklar içinde bir dolu ufak sıkıntının altında ufalandık durduk.
Sayfa 39
Okur Takip Önerileri
Umutsuzluk mu, yoksa ince derin bir şikayet mi ?
Yoksa
Faaliyet içinde geçen gece ve gündüzlerimizin bizi bıraktığı anlarda kalbimizi eline geçiren ve henüz mahiyetini anlamadığımız melal mi ?
Sayfa 39
Hasret kaldığım
hasretinden toprak olduğum
çok kıymetli eşim
zeynep hanım seni sever selam ederim
her iki kara kaş gözlerden
seve seve
bir deste gül gibi
altından kıymetli baldan tatlı yüzden
yumuşak ve hiç incitmeden öperim
Sayfa 38