Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Aklımdan geçenin vahşeti kalbime işler diye çok korktum.Hala da korkarım.Emin olamam kendimden.Bir gün benden adalet dağıtmam istense kasılıp kalırım.Bilemem haklı kim haksız kim.Doğru ne,yanlış ne.İyi nerede,kötü nerede?Bunları bilmemek benim en vahşi hikayem şair.Belki de o yüzden unuttum her şeyi.Bu yükü omuzlarımdan atmak için.Belki de o yüzden bir parkta çırılçıplak buldular beni.En yalın halimle.Bedenimde de,beynimde de sıfır yükle.Şimdi ne o bedene ne de o beyne yeniden bir sorumluluk yüklemek istiyorum.Kimse benden adalet dilenmesin diye,başım önümde,hep ama hep yere bakarak yürüyorum.