"Daha otuz beşimize basmadan her şeyin bittiğini,işin tamam olduğunu,aşkın,arzunun,ümit ve ihtirasın artık bir daha uyanmamak üzere sönüp gittiğini kendi kendimize itiraf etmek;kendi kendimize, bütün mutluluk ve başarı kapılarının kapandığını söylemek ve gelip burada bir ağaç gibi yavaş yavaş kurumağa mahkum olmak. Böyle mi olcaktı? Böyle mi sanmıştım?