Herkesin övgüyle bahsettiği Serenad'ı okumaya sonunda başlamıştım. İlk 70-80 sayfada bir nebze tahammül edilebilirdi. Ancak dilinin "aşırı" basitliği, üslup ve dil kaygısından yoksun oluşu bende olumsuz etki oluşturdu. Bu nedenle kitabı okumayı yarım bıraktım, zamanımın değerli olduğunu düşündüğüm için. Olay dinlemek istesem dizi izlerim, bence kitaplarda betimlemeye sıkça yer verilmeli, insana hayal etme hissi yaşatılmalı. Kitaba roman da diyemiyoruz bu yüzden, uzun öykü desek karşılığını almış olur. Livaneli'nin Kardeşimin Hikayesi ve Huzursuzluk'tan sonra okumaya çalıştığım üçüncü kitabıydı ki bu kitaptan sonra Livaneli'nin bendeki kredisi bitti. Dili basit, akıcı ve sürükleyici olduğu için okumayı sevmeyen insanları okumaya alıştırmak için kullanılabilir. Bitirdiklerinde 480 sayfayı tamamladıklarını farkettiklerinde okumaya devam etmek için motivasyon bulabilirler belki. Ancak zaten okumayı seven ve okumaktan haz duyan bir insanın bu kitapla vaktini çarçur etmemesini diliyorum, ancak tabii ki tercih sizindir.