İnsan gerçekten Tanrıyı icat etti. İşin garip, şaşmaya değer yanı, Tanrının gerçekten var olması değil, böyle bir fikrin, Tanrı ihtiyacı fikrinin, insan gibi vahşi, zararlı yaratığın kafasında yer edebilmesi... Bu derece kutsal, duygulandırıcı, yüksek ve insana onur veren bir düşüncedir bu.
Arkadaşları ona garip biçimde renksiz, yavan görünüyordu. Her biri kendi dünyasını, kendi düşüncelerini yitirmişti. Anılarında bu arkadaşlarının daha canlı yerleri vardı. Belki de eskiden onlara, gereğinden çok değer vermişti, kimbilir.
Sayfa 270Kitabı okuyor
Duvarın önündeki yamaçta, dışa doğru çıkmış bir taş vardı. Bu benim taşımdı. Çoğu zaman o taşın üzerine oturur ve zihnimde aşağı yukarı şöyle gelişen bir oyun başlatırdım: “Ben bu taşın üzerinde oturuyorum. O da benim altımda.” Taş da, “Ben” diyebildiği ve düşünebildiği için, “Ben bu yamaçta yatıyorum. O da üzerimde oturuyor,” derdi. Ondan sonraki soru şuydu: “Taşın üzerinde ben mi oturuyorum, yoksa onun üzerinde oturduğu taş ben miyim?”
Bu soru beni her zaman şaşırtırdı. Ayağa kalkar, kimin ne olduğunu düşünmeye çalışırdım. Soru tümüyle yanıtsız kalır, kararsızlığımı garip ve büyüleyici bir karanlık duygusu sarardı. Önemli olan, bu taşın benimle gizemli bir bağı olmasıydı. Taşın bana sunduğu şaşırtmacayı düşünerek üzerinde saatlerce oturabilirdim.
Dünya garip bir yer. Bazılarının önüne servetler döker, onları yine de mutlu edemezsiniz, bazıları da bir dondurma ve çiçekli bir taçla dünyanın en mutlu insanı oluverir.
Sayfa 261 - Müptela YayınlarıKitabı okudu
Bunun kararını da almadık işin tuhafı. Hayatın bin türlü meşgalesiyle boğuşurken, birbirimizi aramadığımız her gün bir öncekinin üzerine devrildi, nasılsa ararım diye önce haf- talar, sonra aylar geçti. Ne o geçerken uğradı, ne ben "Akşam yemeğe bekliyorum mutlaka" deyip bir tabak ekledim masaya. Doğum günleri, bayramlar, yılbaşları bir bir geçerken kimsenin kimseyi aramaması bir süre sonra garip gelmemeye başladı önce. Birbirimizin yörüngesinden öyle çıktık ki, arayıp sormanın büyük bir olaya dönüşeceği o hazin noktaya vardık en sonunda.
Sayfa 68Kitabı okudu
Nuhun Gemisi
Mallarımı satamıyor,bir de ben sabıka
lıyım.Mallarımı burada satmam lazım.Bir teyzeye gittik.”Teyze,ben garip bir kaçakçıyım.Çok işler geldi başıma.Yeni hapisten çıktım.İnce bıyıklı çocuk bizdendir diye müdahale ediyor.Pazarlığı yapıyoruz.Yarın yedi yaşlarında bir çocuğu yanına gönderi
rim.Çocuğu,sararsın ipekliyi her yanına,giydirirsin elbisesinin üstün
den, getirir bana.Sonra öğrendim ki.
bohçacı kadınlar serbest zamanlarda
yani zabıtanın fazla sıkıştırmasını zamanlarda bohçaları doldurup eşya
ları,ev ev dolaşıyorlar.Ben bir sefer düşmüşüm mahpushaneye,yiğit kadınlar üç dört sefer hapse giriyor.
Sayfa 58 - YkyKitabı okudu
Acaba :)
Yepyeni, rengârenk kanatlı bir ruh, kozasını delip çıkmıştı. Demek ki benim sevgili yıldızım, kendisini hayranlıkla seyrettiğim mavi bozkırlardan aşağı düşmüş; parlaklığını, Işıltısını, tazeliğini yitirmeksizin bir kadına dönüşmüştü. Aşkın ne demek olduğunu bilmeden, birdenbire sevdim. Erkeğin en ateşli duygusunun yüreği bu ilk sarışı ne garip şeydir değil mi? Teyzemin evinde birçok güzel kadınla karşılaşmıştım ama hiçbiri üzerimde en ufak bir etki bırakmamıştı. Yoksa belli bir saat, yıldızların belli bir hizaya gelmesi, özel koşulların oluşması gibi bir şey mi var ki kadınların içinden biri beliriyor ve aşkın tüm insanlığı sardığı bir anda, sadece bir kişiye yönelen bir tutku filizleniyor?
Sayfa 25Kitabı okudu
Öyle yıkma kendini
Öyle mahzun, öyle garip
Nerede olursan ol
İçerde, dışarda, derste, sırada
Yürü üstüne - üstüne
Tükür yüzüne cellâdın
Fırsatçının, fesatçının, hayının
Dayan kitap ile
Dayan iş ile
Tırnak ile, diş ile
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni
Sayfa 81 - Metis YayınlarıKitabı okudu
