Öne Çıkan Yorum
Sadece bu güzel ve içten incelemeye değil , bir insanın kitabın kapağına dokunmasına vesile olduğun için takdir edilesi bir durum içerisindesin... Arkadaşın için bu kitap okuma serüveni devam edecektir ben eminim.Bir kere okuyunca elde edilen haz - Hangi haz mı? Düşünsenize kitapta rastgele bir sayfa açarsın, okumadan önce burnuna yaklaştırır kokusunu içine çekersin. Sonra bir paragrafa ilişir gözün okur bakarsın anlatımı nasıldır (konusu ne olursa olsun). Bir kitabi çok istiyorsan ne olursa olsun alırsın. Sonra kitabı bitirirsin. Kitap okumanın amacı kitabi bitirmek olmasa da, bir kitabi bitirince aldığın işte bu haz- başka bir şeyde elde edilemez. Bu incelemeyle güzel bir kitabı okumama da vesile olacaksın (sadece bir kişi de değil düşünsene). Ne kadar da şanslısın öyle.
Kolay ağlayan biri değilim ama kitabın son sayfasına gelince gözlerim doldu ağlamamak için kendimi zor tuttum.Nasil bir hayat bu böyle mürşit efendiyi nereden aldı nerelere götürdü.Hayat mi acımasız yoksa hatalar yaptırarak hayatı zorlastiran insanlar mi acımasız.
Bir kitap ancak bu kadar iyi anlatılabilir. İncelemenizi okurken o kadar rahat okudum ki nasıl okuduğumu ben bile anlamadım. Cümleleriniz çok akıcı. Bence sizde bir yazar yeteneği var. Elinize emeğinize sağlık bu güzel yazı için. :)
Benzer duygular içinde bitirdim kitabı.Bir ara Zehra'ya kızarken buldum kendimi.Neden bir gün önce gitmedin diye...Bana Ahmet Cemil'in maviden siyaha çalan hikayesini hatırlattı nedense.Neyse ki metroda değilim ve biten kitabın ardından dolan gözlerimi saklama ihtiyacı hissetmiyorum.
Selamların, sevgilerin ve güzel dileklerin alınmıştır Elif. :) Yorumumu ayrı olarak buraya yazıyorum ki biraz da genele hitap etmesini istedim zira okumak isteyen olur düşüncesiyle.
Türk edebiyatı gerçekten çok farklı zaten dile getirmişsin, çeviri değil bütünüyle yazarın kendisiyle muhatabız.
Kendi tecrübelerin de beni gülümsetti. :) Baya olmuş bu yazımı yazalı ve tekrardan okuduğumda ben de fark ettim güzel şeylerin dile getirilmiş olduğunu fakat çok bariz eksiklikleri ve yazım yanlışları var.
İnsan değişiyor, tecrübeleri artıyor başka başka insanlar tanıyor, kimileri hayatlarına etki ediyor... Sonrasında bir bakıyorsun artık sen eski sen değilsin belki daha katı belki daha duygusal belki daha umutlu belki daha umutsuz oluyorsun, hayat seni yalnızca bir şekilde bir yerlere sürüklemiyor iç dünyanı da değiştiriyor; yaşamımın o evreleri isyanlarla doluydu şimdi ise umutsuzluk kaplıyor tüm zihnimi... Artık yakın gelecek hatta uzak gelecek bile benim adıma oldukça puslu, önümü net göremiyorum. Kim görebilir ki! Neyin garantisini verebiliriz? Duygularımızın mı?
Pişmanlık! İnsanı tamamlayan bir hissiyat. Her an her dakika pişman olmak için var olmuş gibiyizdir hayatta. Fütursuzca giriştiğimiz her aksiyonun patlaması bir gereklilikmiş gibi! Güzel veya kötü anlarıyla geri de kalıyor her anımız, biz ise hep pişmanlık duyuyoruz iyi olana da kötü olana da. Nedendir bu kadar keşkelerimiz?
Biz yaşamasını, sevmesini hatta nefret etmesini dahi bilmeyen insanlarız. Sınırlarımız asla çizili değil. Bir gün zamanı geldiğinde birer birer anılarımızı bu dünyaya bırakarak gideceğiz. Biz etten kemikten var olmayacağız belki, fakat anılarımız bu dünyanın bir boyutunda bir şekilde var olmaya devam edecek ve birileri bu düşsel varlıktan etkilenecek... Kimisi pişmanlık duyacak kimisi mutlu olacak ama mutlaka etkilenecek. Mürşit efendinin bir şekilde o kitabın içinden çıkıp çıkıp aramızda dolaşması, bizleri etkilemesi gibi...
Çok uzattım sanırım ama yazdıklarına karşılık bu düşünceler uyandı bende umarım sıkmamışımdır. Sağlıcakla. :)
Radyo tiyatrosunda, bu eser çok güzel bir şekilde işlenmiştir. Dinlemek isteyenler için tavsiye olunur.
youtube.com/watch?v=ETLhFjN...
Bu yorum görüntülenemiyor
Ne güzel bir yorum bende bugun bitirdim gozlerim doldu hala etkisindeyim
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.