…dinimiz bakımından ölümün ölene değil, kalana ölüm olduğunu, ölenin hesabının kapandığını, akrabalıktı, soydu soptu her nevi bağın koptuğunu, ölenin aslında dirilip Bir’e, hakiki ve yegâne akrabaya, Rabb’ül Âlemin’e rücû ettiğini, kavuşmak üzere yaratıldığı varlığa nihayet kavuştuğu için geride bıraktıklarına bir sefer bile dönüp bakmadığını, onun için gözyaşı dökenleri aklına bile getirmediğini, dünyayı, malı-mülkü, heves ve hevâlarını, kendisini ananları, özleyenleri, burnunda tüttüklerini falan bir damla bile özlemediğini anlatıp teskin ediyor, ayrıca ölenin arkasından ağlamanın çok günah olduğunu kuvvetle belirtip yeterince teskin ettikten sonra da sakallarını titreterek “Vah goca Hüdaim vah.” diye ağlamaya başlıyordu.
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.