Lafı hiç uzatmadan incelemeye geçeceğim.
Konusu iyi olmasına rağmen okuduğum en acemice yazılmış polisiye. Bir dedektif düşünün yaşanan olayı (ki vahşi ve canice bir şey) eşine, komşularına, annesi babasına, kurbanın ailesine, şüpheli olan kişilere, bu davayla ilgisi olsun olmasın herkese anlatıyor sürecin, davanın her ayrıntısını. Bu çok saçma değil mi? Bu da yetmiyor kendini hiçbir şekilde savunamıyor, bulduğu en ufak bir ipucunda yarın bu dava çözülecek diyor, abartmıyorum her ipucunda bunu söylüyor. Çözdüğü bir şey de yok. İzlediği bir yol bi prosedür yok, yaptığı bir plan yok. Şüpheli olarak tutukladığı kişinin ayak işlerini yapıyor yetmiyor sabah suçlayıp akşamına söylediği şeylere inanıp kafası karışıyor ve bu sürekli oluyor. Zeka esamesi yok, bi ağırlığı yok. Katil düşündüğüm kişi çıktı. Çünkü polisiye okurları bilir ki ortada diğerlerini suçlayacak ulu orta ipuçları varsa aradığınız kişi o değildir. Hele o son dedektifin salaklığını kanıtlıyor, yetmiyor bi de onun için madalya vermeyi düşünüyorlar Ey yüce Rabbim. Hapse atılması gerekiyor ne madalyası. Son olarak yazım dilini beğenmedim Çünkü tam anlamıyla şöyleydi:
Arabamdan iniyorum. Kahve söylüyorum, şunu yapıyorum, burada ilerliyorum vs vs bu ağızla yazılmış romanlar bana roman değil günlük tadı veriyor.
Vaktinize değmez, okumanıza gerek yok bence. Ama yine de karar sizin tabi
Okuduğunuz için teşekkürler
