Mevlana'da temel paradoks, sonsuz olan 'aşkın ben' ile sonlu bedenin iç içe birlikte var olmasıdır; varoluşu başlatan ve diri tutan insanın bu paradoksal durumundan duyduğu sıkıntı ve huzursuzluk halidir.. Bu paradoksal durumda insan ruhu ve kişiliği bedenin kontrolünde ve güdümünde bir nesne konumundayken varoluşsal süreçle birlikte "özne"leşir.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.