··
1.706 görüntüleme
‘Şeyler’ den biriyle mutlu olurken o mutluluk anı üzerine o esnada bilinçli bir düşünme gerçekleştirdiğimde -giderek keyif veren yoğunluğu azalacak ve çok tuhaf bir gün öleceğim şimdi mutluyum ama bir gün öleceğim diyor kafamın içinden bir ses her seferinde..Benim için böyle... Kalıcı mutluluk ararken bir dostun söylediği söz aydınlanma gibi olmuştu.
Mutluluk dediğin bir kaç kısa coşkulu ân ve insana yetmez insan yüksek amaçlara kanalize olmalı demişti.
O yüzden Şeyler dediğimiz araçlar ederi kadar değer görmeli nazarımızda:)
Şeylere ederi kadar değer verilmesi konusuna kesinlikle katılıyorum Gülcan hanım. Öte yanda, işte insanlar olarak o birkaç coşkulu ana da ihtiyacımız var bir şekilde. Belki bu mutluluk anlarını sadece şeylerin içinde aramaktan vazgeçmeli, yanına bizi bağımlı kılmayacak daha doğal başka şeyler de eklemeliyiz belki de...
Teşekkür ederim katkınız için... Keyifli okumalar...
Neredeyse bir eserin mesabesinde, çok kıymetli bir tahlildi Necip Hocam.
Çoksulluğumuz giderilemez bir açlık duygusunu ölçüsüzce destekliyor.
Yüzeysel ilişkiler; göz ucuyla okunan, ruhu görmeyen okumalar gibi, öze sirayet etmiyor. İnançlarımız doğru kaynaklarla beslenmediğinden, neyi ne için yaptığımızın ayırdına varamıyoruz ve bütün bunlar mânevi boşlukları, şey'leri hunharca tüketmek suretiyle tatmin etme döngüsüne sokuyor bizi.Bu şuna benziyor, Perdede güneş figürü var ve perdeyi aralayıp asıl güneşi görmek yerine onunla mutlu oluyoruz.
Bir gezimizde, telefon kameralarını ve fotoğraf makinelerini kapattık.Eve döndüğümüzde elimizde tek fotoğraf karesi yoktu. Fakât bize kalanlar ölümsüzdü...
O dengeyi kurmak çok güç, insan bazen ihtiyaçları lükse, bazen de lüksü ihtiyaca çevirebiliyor. :)
Tatmin duygusunun asıl dostu, mahrumiyet...Her şey'in azındaki lezzet, muazzam...
Ve elbette şükür; nimetin hem bereketini, hem de kıymetini tesis ediyor...
Yüreğiniz varolsun :)
Eylül hanım çok teşekkürler. Bunca güzel tespitin üzerine ne söyleyebilirim ki... Belki de yegane sığınağımız inancımız dahil her şeyin bir tüketim nesnesi haline getirilmesi insan için çok yıpratıcı. Sürekli bitmek tükenmek bilmeyen bir mücadelenin hatta belki bir savaşın içine sürükleniyoruz.
Güneş motifi örneğiniz oldukça isabetli. Bir anlamda insan ile ait olduğu doğal yaşam arasındaki bağ kesiliyor. Şeyler, gerçeklerin yerini alıyor.
Ve son olarak tabii ki şükür... Ancak şükretmek, sahip olduklarının ya da sana verilenin bilincinde olarak onlarla mutlu olmanın bir ifadesi aynı zamanda. Bunun için de şükreden bir insanın her şeyden önce bu mutluluk hissini içinde taşıması gerekiyor. Sürekli şeylerin peşinde olan biri nasıl mutlu olabilir ki bu anlamda?
Değerli katkınız için tekrar teşekkür ederim... Selam ve sevgilerimle...
1 sonraki yanıtı göster
Bu gün etrafımdaki süslü püslü kandırmacalı "şeylere " baktım ve dedim ki ,bunlara ihtiyacım yok çünkü yıllar içinde zaten edinmişim... hatta doymuşum (kitaplarım hariç ) ... :)))
Hocam bir de "uyuyan adam'ı okuyun derim o benim için ayrı bir analiz :)) daha bir yakın gelmişti ...
2 önceki yanıtı göster
Ebru hanım çok teşekkürler. Siz zaten her anlamda, yaşam tarzınız ve enerjinizle ‘kendiyle barışık insan profili’nizi dışarıya net olarak yansıtabilen bir insansınız. -mış gibi birşey yaptığınıza hiçbir zaman tanık olmadım:)
Bu kitapla Uyuyan Adam arasında gidip geldim ve ilk kitabıyla açılışı yapmak için bu kitapla başladım Perec okumalarına... Bir sonraki buluşmamız kesinlikle Uyuyan adam olacak:))
Sevgiler...
2 sonraki yanıtı göster
Son soruna cevap olur mu bilmiyorum ama 'Şey'e bağlı sanırım mutluluğu yakalayıp yakalayamama durumu.
Ben de sorunu biraz değiştirip gerçekten mutluluk var mı yok mu diye sorayım ortalık karışsın :))
Kalemine sağlık abi, uzun zaman oldu, yine ağzımıza bir parmak bal çaldın gittin :)
Çok teşekkür ederim değerli dostum. Senin bakış açın sanırım ortak bakış açımız. Nihayetinde mutluluğu irili ufaklı bir şeye bağlıyoruz ya da orada arıyoruz diyelim. Bu şekilde bakınca da sorduğun sorunun cevabı az çok çıkıyor ortaya. O ‘şey’i elde edince bir mutluluk var ama isteklerimiz tek bir şeyle sınırlı olmadığı için hemen yeni bir şey geçiyor onun yerine. Bu döngü de aslında genel bir mutsuzluğun kanıtı bana göre. Çünkü temelinde bir bağımlılık var. O halde şöyle özetleyebiliriz sanırım; genel bir mutsuzluk halinde yaşıyor, aralarda şeylere sahip olmak koşuluyla küçük mutluluk kırıntılarıyla ayakta kalmaya çalışıyoruz. Benim çıkarımım böyle:))
Tekrar teşekkür ederim, selam ve sevgilerimle...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.