"Ne zaman ki kim olduğunuzu unutursunuz, o vakit kırık ayna parçaları batar çehrenize...Her bir kesik,kimliğinizden bir iz bırakır ruhunuzun kenarlarında...Silsen silinmez,öpsen geçmez..."
Seni diğerlerinden farksız yapmaya bütün gücüyle gece gündüz çalışan bir dünyada, kendin olarak kalabilmek, dünyanın en zor savaşını vermek demektir.Bu savaş bir başladı mı, artık hiç bitmez!...
"Galiba biraz aklımı oynatıyorum. Aylardır gece ve gündüz hep bunları, aşkı ve ihaneti, sevmeyi ve istenmemeyi düşünüyorum; geceleri bir iki saat uyuyorum, sonra penceremden görülen şu gönlüm gibi karanlık ve harap şehre bakıyorum. Allahım her şey ölümü, sadece ölümü resmediyor ve ruhum bu ıssızlıkta sessizce inliyor..."
Mən onunla özümü bircə dəqiqə belə xoşbəxt hiss eləmirdim, amma gecə və gündüz yalnız qəbirə qədər ondan ayrılmamağın necə böyük xoşbəxtlik olduğu haqda düşünürdüm.
Göz gamın ne olduğunu bilseydi,
gökyüzü bu ayrılığı çekseydi,
padişah bu acıyı duysaydı;
göz gece demez gündüz demez ağlardı,
gökler yıldızlarla, güneşle, ayla,
gece demez gündüz demez ağlardı.
padişah bakardı ününe,
tacına, tahtına, tolgasına, kemerine,
gece demez gündüz demez ağlardı.
Gül bahçesi güzün geleceğini duysaydı,
uçan kuş avlanacağını
Ancak bir rehberi değil, aksine farklı yönlere çağıran insanların gürültüsünü izleyerek, amaçsızca dolaştığımız sürece, gece gündüz iyi bir zihin için uğraşıp didinsek bile, kısa yaşamımız hatalar içinde tükenip gidecektir.
"Bir adam ki yedi sekiz sene, gece gündüz demeyerek göz nuru döküp kendini yetiştirmeye çabaladıktan sonra bu kadar mükafata da nâil olmazsa eğitimin ve okumanın ne ayrıcalığı kalır?"
Sayfa 47 - Kapra YayıncılıkKitabı okudu
Gökler kızmış insanoğlunun ettiklerine,
Yıkacaklar nerdeyse kanlı dünyasını.
Saate bakarsan gündüz şimdi:
Ama karanlığa boğulmuş göğün lambası.
Ya gecenin zaferi bu,
Ya da gün utanıyor doğmaktan.
Karanlıklar sarmış dünyamızın yüzünü
Diri aydınlıklar öpecekken.
Beste-maḫlûḳ olanuñ ḳısmeti çün [kim] ezele
Ser-fürû eyleme bir ferde ṣaḳın girmez ele
Ez-derûn eyle duʽâ ṣubḥ u mesâ Lem-yezel’e
İḥtiyâc eylemesün ḳullarını mübteẕele
[(Allah’ı bırakıp) yaratılmışa bağlananın kısmeti azalır.
Sakın hiç kimseye boyun eğme çünkü (bu yolla) onu ele geçiremezsin.
Kullarını adi kimselere muhtaç etmemesi için
Allah’a gece gündüz gönülden dua et.]
Gece seyrimdesin gündüz düşümde.. Unutamam vurgunum hasretine….
Eğer dünyanın gündüz kadar geceye de ihtiyacı varsa, ruhunda aydınlığı dengelemek için karanlığa ihtiyacı olması gerekmez miydi?
Sayfa 115Kitabı okudu
Seni diğerlerinden farksız yapmaya bütün gücüyle gece gündüz çalışan bir dünyada, kendin olarak kalabilmek, dünyanın en zor savaşını vermek demektir. Bu savaş bir başladı mı, artık hiç bitmez!…
