nazrin
@ibragmva
𝓛𝓮 𝓮𝓬𝓱𝓸 𝓭𝓮 𝓶𝓮𝓷𝓸𝓼 ...
Mən hansı yarpağın incə hüznüyəm?
Okul öncesi eğitim ve yetiştirme
admiu
baku
25 Ocak 2002
319 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Qadınlar əsrlər boyu kişiləri olduqlarından iki dəfə böyük göstərən sehrli və möhtəşəm gücə sahib güzgü rolunu oynayıb.
"Tanrının nəzərində, ümumiyyətlə, cəzanın nə demək olduğunu kim bilir ? O birinə pul, nüfuz bəxş edir və qəlbini əlindən alır. Başqasına isə qəlbi, ruhu ilə yaşamağa icazə verir, lakin qalan heç nə vermir. Və kim bilir ki, əbədilik mövqeyindən baxanda bu ikisindən hansı daha xoşbəxtdir."
"İlk baxışdan insanları qiymətləndirməyə tələsməyin. Düşüncələriniz həqiqətlə düz gəlməyə bilər. Əksetdirmə qanunundan istifadə edin. Başqa adam haqqında düşündükləriniz ilk növbədə özünüz haqqında düşündüklərinizdir."
Okur Takip Önerileri
"Həyatın qəribə axını var : siz doğulursunuz, siz ölürsünüz, və bu iki hadisə arasındakı zamanda qarnınız sancır. Yaşamaq qarın sancısıdır, aramsız sancı : On beş yaşında qarnınız sancır, çünki eşqə düşmüsünüz ; iyirmi beş yaşında qarnınız sancır, çünki gələcəkdən qorxursunuz ; otuz beş yaşında qarnınız sancır, çünki içki şüşələrinin içinə girirsiniz ; qırx beş yaşında qarnınız sancır, çünki işiniz sizi əldən salır ; əlli beş yaşında qarnınız sancır, çünki daha heç kəsə vurulmursunuz ; altmış beş yaşında qarnınız sancır, çünki keçmiş sizi kədərləndirir ; yetmiş beş yaşında qarnınız sancır, çünki xərçəngə yoluxmusunuz və o, metastaz verib."
"Xoşbəxtliyin pulda olmadığını bilmək üçün gərək ikisindən də dadasan : həm puldan, həm xoşbəxtlikdən."
Həyatda ifrat pozğunluğun əsas səbəblərindən biri odur ki, hər kəs həyatda yaxşı nizam-intizam əldə etməyə çalışır, mma heç kim həyatı qaydasına salmaq istəmir.
Qriqori Petrov
Sayfa 127
Səni bütün yaşaya bilməyəcəyim zamanlara görə sevirəm.
Səni bütün sevə bilməyəcəyim qadınlara görə sevirəm.
Pol Eluar
"Bir kadına uygulanan en sert şiddet sımsıkı sarılmak olmalıydı."
"İnsanları gördükleri şeylerden dolayı yargılamak en kolay olanıydı ama resmin öteki yüzüne bakmak herkesin yapabileceği bir şey değildi."
Yaşıyoruz öylesine; derine inmeden, hiç düşünmeden, varoluşumuzun nedenini bile bilmeden. En son ne zaman sorduk kendimize "Yaşama amacımız ne?" "Hikayenin sonuna geldiğimizde ne olacak?" diye! Cevaplardan mı korkuyoruz yoksa soru sormaktan mı kaçınıyoruz sence?
Düşünceyi küçümsüyoruz. Kitaba harcadığımız parayı, atlar için harcadığımızla kıyaslarsak, yerin dibine girmemiz gerekmez mi? Kitap sevene, kitap delisi diyoruz. Kimseye at delisi dediğimiz yok. Kitap yüzünden sefalete düşen görülmemiş. At uğrunda iflas eden edene.
İnsanları olduğu gibi kabul etmek yerine sanki boş bir deftermiş gibi çizip karalıyorlardı. Oysa insan bir romandı, insan bir hikayeydi ve geri kalan herkes okumakla yükümlüydü. Herkesin kaygısı bir insanı anlamak olmalıydı, değiştirmek olmamalıydı.
Defalarca ne yapıyorsak oyuz.
Bu yüzden mükemmellik bir eylem değil, bir alışkanlıktır.
-Aristoteles
Sayfa 57Kitabı okudu
İnsan bedensel ve ruhsal olarak her an dışarıdan gelecek etkilere açıktır. Hatta bazı durumlarda ruhsal halini tümüyle bu uyaranlar belirleyebilir. Çünkü her bir etki ve uyaran, insanın bedensel ve ruhsal dengesini, düzenini, uyumunu etkiler. İnsanın içindeki mekanizma, bilinçli ya da bilinçsiz olarak bu dengeyi koruyan sistemler, dengeyi ve uyumu sağlamak, sürdürmek için sürekli çaba harcar. Bu çabaların yetersiz kaldığı noktada da stres ortaya çıkar.
"İkimiz de aynı takımyıldızda yer alan yıldızlardık, sonsuza dek her gece birlikte ışıldamak alnımıza yazılmıştı."
I’m tired of being scared, and I know you are too. Not that there isn’t a lot to be scared of in this world today, between the nonstop headlines about wars and nuclear power plants and terrorists and assassinations and civil unrest and economic uncertainty and political doublespeak and insane weather and an environment that’s becoming unhealthier by the day. But a point comes when it’s too much to deal with, and thinking about it accomplishes nothing more than sending you to bed with a cold cloth on your head.
🖋 "İnsan olmak, gerçek insan, etiyle kemiğiyle insan olmak bile ağır gelir bize. Utanırız bundan, insan olmayı yüzkarası sayarız, benzeri olmayan toplumsal birtakım insanlar olmak için çabalarız. Ölü doğmuş insanlarız biz ve uzun zamandır canlı babaların çocukları değiliz, giderek daha çok hoşlanıyoruz böyle doğmuş olmaktan. Zevk duyuyoruz bundan. Çok yakın bir gelecekte bir şekilde düşüncelerden doğmanın yolunu bulacağız."
Biz deyib - gülməyə, sakit və təmkinli olmağa çalışırdıq, fikirləşirdik ki, Allah qoysa, sabah bir yol taparıq. “İnşallah” bizim fəlsəfəmiz idi. Bilirdik ki, həyatımız tamamilə təbiət qüvvələrindən asılıdır və bu qüvvələri Allah idarə edir, bizlər yox.
Dünya kitap raflarında saklıdır. Oysa biz dünyadaki şeyleri okumayı değil, görmeyi severiz.
