Kitap bir arşiv niteliğinde diyebilirim. Türkiye'nin yakın tarihinde sol örgütlerin ve partilerin şeceresine kısa kısa değinen bir çalışma olmuş. Aslında ben Türkiye solunun dünü, bugünü ve yarını değerlendiren bir kitap bekliyordum. Çin'den Mao Zedong, Rusya'dan Lenin, Küba'dan Castro çıktı ise Türkiye'de neden böyle bir lider ve hareket çıkmadı. Ki azınlığın başardığı siyasi aksiyonlar sonrası Sol iktidara gelmiştir bu ülkelerde. Geride kalan 100 yılda Türkiye iki askeri darbe, birkaç darbe girişimi, dünya savaşı, kurtuluş mücadelesi, ekonomik buhranlar ve karışıklıklar yaşadı. Türk Solu neden bölüne bölüne çoğaldı. Türk Sağı gibi gücünü birleştiremedi?
İdris Küçükömer'in tespitlerine çok değer veriyorum. "Türkiye'nin solcuları gericidir. Üretim güçlerinin gelişmesinden yana değillerdir, tek merkezli, yukardan aşağıya otoriter bir örgütlenmenin savunucusudurlar. Halkı yönetilecek sürü olarak görürler. Türkiye'nin ilericileri "sağ" cenahta görülen geniş İslamcı kitlelerdir. Onlara bu niteliği kazandıran, onların değişmeye ve gelişmeye, dönüşmeye açık olan sosyal ve ekonomik istekleridir. Bu istekler üretim güçlerini geliştiricidir, toplumdaki monolitik iktidar yapısını çatlatıcı ve çoğulcudur. "
