Diyebilirsin ki, bir insanı, fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? Haklısın. Belki de çok az... O zaman şöyle demeliyim: Seni az tanıyorum... Az Sen de fark ettin mi? Az, dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cumle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi...
Bu yüzden, belki de, az çoktan fazladır. Belki de az, hayat ve ölüm kadardır! Belki de, seni az tanıyorum, demek, seni kendimden çok biliyorum, demektir. Bilmesem de, öğrenmek için her şeyi yaparım, demektir. Belki de az, her şey demektir. Ve belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir...
Sayfa 349Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
O günden sonra Derda, hücre hücre öldü ve gün gittkçe yaslandı. Çünkü derdi korku değil, korkuyu beklemekti. Ve korkuyu beklemek, korkudan beterdi. Bir zamanlar, Birinin yazdığı gibi...
Sayfa 222Kitabı okudu
Biri için ölüm kalim meselesi olan, digerinin gözünde toz kadardi.
unknownnnn tekrar paylaştı.
Hayatımın öyle bir dönemini yaşıyordum ki, hiçbir şeyi beklemiyor ve merak etmiyordum.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Derdâ durdu. Anne de durdu. Derdâ konuştu. Anne duydu.
"Ben ölüyüm! Bunu anlayabiliyor musun? Ölü! Sadece daha gömülmedim, o kadar."
Anne güldü.
"Bir ölüye göre fazla nefes alıyorsun."
Sayfa 165 - Derdâ Ve AnneKitabı okudu
unknownnnn tekrar paylaştı.
Uğraştıkça daha derin bir bataklığa gömüldüğümü hissediyorum.
Sayfa 68 - İletişim Yayınları, 56. Baskı, 2023.Kitabı okudu
Hayatı boyunca acı çekmiş ve aşağılanmıştı.
Sayfa 94Kitabı okudu
unknownnnn tekrar paylaştı.
Her şey gibi sevmek de parası, vakti,az çok rahatı olan insanlara mahsus bir imtiyazmış*.
İmtiyaz: ayrıcalık
Sayfa 122Kitabı okudu
Ali Rıza Bey'in öteden beri en büyük şikāyetlerinden biri de kitap okumaya vakit bulamanması idi. Her zaman okuduğu sayfanın en tatlı yerinde bir iş çıkardı.
Ekseri tecrübesiz hastalar gibi sanmıştı ki insanın istırapları yattığı yataktan, etrafindaki eşyadan gelir ve yer değiştirmek, onlardan kurtulmak için en iyi çaredir.
