Başlarda sıkılmıştım itiraf etmeliyim, hatta bitince elimden çıkarmayı planlıyordum ( alan sıkıntısı sebebiyle sadece favori kitaplarımı tutuyorum ) özellikle doğa betimlemeleri beni benden aldı.. Ama ikinci bölümdeki keskin virajlar fikrimi tamamen değiştirdi ve evet, eser kitaplığıma girmeyi başarabildi :)
Sergey Mihayloviç adamın dibi. Karısı sebebiyle üzüldüğü yerlerde hiç kıyamadım ona.. Ben hep yaş farkına takılınmaması gerektiğine inanmışımdır, kitabı elime aldığımda sadece bu konuyla ilgileneceğimi, hatta problem gibi işlediği için yazara kızacağımı sanıyordum ama hayır, benim ilgilimi daha çok giden zamanı asla döndüremeyeceğimizi anlattığı yerler çekti. Durup düşününce gerçekten insanın canını çok acıtıyor bu mesele, içini sızlatıyor. O anı o anda yaşamak gerekiyor, yoksa gitti mi geri gelmiyor. Bu yüzdendir ki kıymetini bilin diyor yazar, sonuna kadar hissedin. Bir zaman makinesi olsaydı da o ana gitseydik güzel olmaz mıydı hakikaten diye düşünüyorsunuz, o zaman da aynı tadı vermezdi diyor Tolstoy. Buraları okurken benim ciğerimi deşti resmen. Ölümden farkı yok çünkü kayıp zamanın.Tek seferlik yaşıyoruz malesef.Keşke en kıymetli anları bir kavanozda saklayabilsek ve tekrar tekrar kaşıklayabilsek istediğimiz zaman.. :)
