Aforoz, gerçek bir Hristiyan’ın en çok korktuğu kelimelerdendir. Gerçek bir Hristiyan ise her dinin ‘Samimi’ bir inananı gibi yalnızca doğruları, etik olanları savunur. Tolstoy ise modern bir Platon görevi gördüğü çağda, Hristiyan dünyası ve bununla beraber tüm uluslar arasında uygulanan ‘Şiddet’in tamamen SEVGİSİZLİKTEN kaynaklandığını düşünerek yazıyor kitabını. Sonuç: Aforoz ediliyor.
Hristiyanlıkta ‘Komşunu Kendin Gibi Sev’; bizlerde Komşu Komşunun Külüne Muhtaçtır, Ev Alma Komşu Al gibi sözler malumunuzdur. Şiddet veya kötü niyet beslemek yerine iyi olmak gerektiğini, sevgili olmak gerektiğini vurgulayan kitabı düşünüyorum da eskiden anahtar kapının üzerinde dururdu, şimdi kapının üzerine çeşit çeşit kilitler koymuşuz, kapılara güvenlikler, binalara kameralar. Liste böyle gidiyor...
Film tavsiye ederken bile laf arasında ‘Şiddetle Tavsiye Ediyorum’ demek yerine ‘Sevgiyle Tavsiye Ediyorum’ diyen, “Üslup Her Şeydir” anlayışıyla -en anlayışsız insanlara bile- hareket eden insanlarız. Evet, dünyayı kurtaramayacağız ama kendi dünyamızı güzelleştirebileceğiz. Bahçelerimizde çiçekler açacak. İnanıyorum ki bir gün, sevgi kazanacak!
İyi okumalar dilerim..
