Carver'in öyküleri ne kadar da bildik, tanıdık olaylardan geliyor. Yaşattıkları sıradan hayatlarda geçen sıradan olaylar. O kadar sade, sakin, net ve kesin bir anlatımı var ki bir heyecan yaratmadan, gizem oluşturmadan ikili ilişkileri öykülerine taşıyor.
Bu öykülerde karakterler arasındaki diyalogların, başlarına gelen şeylerin sakinliği yanında neredeyse her öyküde kendi belli eden nesneler var. Sanki bir imza atıyor gibi yazar. Bir kül tablası, sigara, kadeh...çokça fazla işlenenler içinde de alkol var öykülerde. Bu öykülerin karakterleri alkol ve sigara olmadan başlarından geçenleri aktaramazlarmış gibi. Bir teselli, avunma, başa çıkma biçimi gibi kullanılıyor. Ya da cesaret gerektirecek bir şey gibi.
Çok kısa öyküler de var bu kitapta, kısa öyküler de. Yani bir öykü onlarca sayfaya gerek duymamış yazar. Öykünün zaten uzun olmadığını düşünmenin yanında, bunların kısalığı ayrıca göze çarpıyor. Bı sayede de çokça öykü barındırmış kitap.
